معنای مجازی و کتابی رستگاری جان در چند واژه میانه ترفانی

محبوس بودن جان در ماده و نجات آن یکی از مضامین رایج در متون مانوی، از جمله نوشته های فارسی میانه ترفانی است. نویسندگان مانوی فارسی زبان، در ادبیات خود، به ویژه در سرودهای مذهبی، از امکانات بیانی زبان فارسی برای ارائه بهتر این مضمون سود برده اند. آنان، به گواهی نوشته های ترفانی، در حیطه کاربردهای بیانی زبان، متاثر از سنت های ادبی عصر خود بوده اند که یکی از موارد آن در مواجهه با موضوع «جان» و نجات آن از زندان اهریمنی تن نمود پیدا می کند.
واژه هایی که برای بررسی برگزیده شده اند، علاوه بر این که در معنای حقیقی خود با جان، رهایی و عروج آن به منشا اصلی خود، یعنی بهشت روشنی ارتباط پیدا می کنند، دارای معنی مجازی و یا کنایی نجات و رستگاری نیز هستند. این واژه ها عبارت اند از: ahrAmICN، wAdahrAMyazd، UzENICN، rIsTAhEz و rUwANčiNih.