تحلیل زمان انتظار مسافران در ایستگاه های مترو با استفاده از تکنیک شبیه سازی (مطالعه موردی متروی تهران)

موضوع میانگین سر فاصله زمانی اعزام قطارها یکی از مهم ترین شاخص های اثر گذار بر زمان انتظار مسافران است. برای ایجاد تناسب منطقی در خدمات دهی سیستم های همگانی باید نرخ سرویس گیری مسافران از سیستم با نرخ ورود آنها هماهنگ شود. در این مقاله بر مبنای شاخص های شناسایی شده اثر گذار بر زمان انتظار مسافران در محیط مطالعات موردی شبکه مترو تهران، اقدام به بررسی های میدانی و آمارگیری از حجم مسافران ورودی، زمان پیاده روی از محل ورود به ایستگاه تا روی سکو، زمان انتظار برای سوار شدن به قطار، فاصله بین ورود قطار ها به ایستگاه و غیره... از سیستم مترو شده است و سپس با توجه به فرآیند مدل سازی شاخص ها، نحوه عملکرد و بهره برداری سیستم مترو تهران برای دوره زمانی 6 الی 10 صبح (اوج صبحگاهی یک روز میان هفته) شبیه سازی شده و در ادامه با مقایسه داده های حاصل از عملیات میدانی آمارگیری و خروجی های شبیه سازی، اقدام به تعیین اعتبار مدل و بررسی صحت مدل شده است.
با توجه به مدل شبیه سازی طراحی شده و انجام فرآیندهای مدل سازی شاخص ها و کالیبراسیون آن، رابطه ریاضی بین زمان انتظار مسافران در ایستگاه ها با سر فاصله زمانی اعزام بین قطارها در شرایط مختلف به تعداد خطوط مترو و به تفکیک مسیرهای رفت و برگشت به دست آمد. بر مبنای فرآیندهای اعتبارسنجی، حداقل انطباق خروجی های مدل شبیه سازی با نمونه برداری آماری انجام شده با دقت 95% حاصل شد و نسبت زمان انتظار به سر فاصله زمانی قطارها به طور میانگین برای طول دوره زمانی شبیه سازی در کل شبکه به میزان 6/0 مشخص شد.