بررسی شیوع علایم نورولوژیک به دنبال ترومبولیتیک تراپی در سالمندان مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد

درمان رپرفیوژن به عنوان درمان استاندارد انفارکتوس حاد میوکارد (Acute Myocardial Infarction، AMI) مطرح است. در بیمارستان هایی که امکان استفاده از مداخلات کرونری از راه پوست (Percutaneous Coronary Intervention، PCI) را به عنوان روش برتر درمان AMI در اختیار ندارند، درمان با ترومبولیتیک به عنوان روش جایگزین انتخاب می شود. اما اثربخشی این روش در درمان AMI در افراد سالمند هنوز مورد بحث است و یکی از دلایل آن افزایش خطر بروز خونریزی داخل مغزی (Intra Cranial Hemorrhage، ICH) می باشد. در این مطالعه، شیوع علایم نورولوژیک به دنبال درمان با ترومبولیتیک در افراد مسن تر از 65 سال مبتلا به AMI بررسی شده است.

300 بیمار مسن تر از 65 سال مبتلا به AMI که از زمان شروع علایمشان حداکثر 12-6 ساعت گذشته بود، کنتراندیکاسیون دریافت داروی ترومبولیتیک را نداشتند و از فروردین 1383 تا شهریور 1385 به بیمارستان نور اصفهان مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. برای تمامی بیماران داروی استرپتوکیناز به صورت یکسان تجویز شد.

از 300 بیمار مورد مطالعه، 124 نفر زن (33/41%) و 176 نفر مرد (66/58%) بودند. متوسط سن بیماران 9±74 سال بود، کم ترین سن 65 و بیشترین سن، 92 سال بود. 78% بیماران، بهبودی به صورت ترخیص از بیمارستان پس از یک هفته بستری داشتند و 22% (66 مورد) آنان فوت کردند. از موارد مرگ، 06/56% فوت به دنبال آرتیمی یا انفارکتوس مجدد میوکارد بود. در مطالعه ی ما، شواهد بالینی از بروز خونریزی داخل مغزی مثل همی پارزی و افت سطح هوشیاری وجود نداشت و مرگ و میر به دنبال خونریزی داخل مغزی دیده نشد.

در موارد عدم دسترسی به PCI، داروهای ترومبولیتیک درمان جایگزین مناسبی برای AMI در افراد سالمند است. در مطالعه ی ما، افزایش مرگ و میر به دلیل خونریزی داخل مغزی دیده نشد، لذا بروز خونریزی داخل مغزی به حدی نبود که سبب جلوگیری از مصرف استرپتوکیناز گردد.