ملاحظاتی پیرامون ابعاد سالمندی با نگاهی به تجربه ژاپن

سالمندی فرایندی طبیعی در زندگی انسان و حاصل فرسایش تدریجی ارگان های حیاتی است. عوامل فردی مانند جنس، سن و نژاد، ویژگی های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی در زمان و میزان آن مؤثرند. هزینه های آن در ابعاد مختلف بر جامعه انکارناپذیر است. شیوه های زندگی فردی، روابط اجتماعی، توانمندی های اقتصادی و فرهنگی تفاوت هایی را ایجاد می کند. در حالی که کشورهای پیشرفته صنعتی، به منابع مالی، جهت تامین نیازهای سالمندان دسترسی دارند، با این حال از این پدیده در جایگاه یک پدیده به عنوان یک «بن بست» «بار اقتصادی بی سابقه» و «مساله ای فراگیر» که مستلزم رویکردی جدی است، یاد کرده اند. تجربه پاره ای از کشورها نشان می دهد، که با به کارگیری روش ها و راهبردهای علمی، ایجاد فرصت برای ادامه فعالیت اقتصادی اجتماعی سالمندان، مانعی چندان جدی برای ایفای نقش جوانان ایجاد نمی کند، در حالی که احساس فایده مند بودن سالمندان را به طور نسبی قوت می بخشد. در کشورهای در حال توسعه، متناسب با شرایط هر کشوری، می توان چنین شرایطی را به وجود آورد، اما هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به فرصت های مطلوب، در اغلب این کشورها وجود دارد.