مقایسه ی جذب کلسیم از فرم های خوراکی استات و کربنات کلسیم در افراد مونث سالم

استئوپروز یک بیماری تهدید کننده ی حیات است و از مهم ترین عوامل موثر در ایجاد این بیماری ذخایر کلسیمی ناکافی استخوانی در سنین میانسالی و بالاتر است که به علت فقدان کلسیم کافی در رژیم غذایی در طول دوران زندگی به ویژه در سنین بلوغ و رشد است. بر این اساس امروزه، استفاده از نمک های کلسیمی در قالب مکمل های دارویی و غذاهای غنی شده با کلسیم به عنوان راهکار مقابله با این بیماری به ویژه در خانم ها توصیه می گردد. هدف از این مطالعه بررسی میزان جذب کلسیم از کربنات کلسیم در مقایسه با استات کلسیم بود.
طی یک کارآزمایی بالینی، 20 داوطلب مونث در محدوده ی سنی 25-21 سال با داشتن معیارهای ورود به مطالعه، بررسی شدند. در روز مطالعه ابتدا اولین نمونه ی ادرار صبحگاهی ناشتای افراد مورد مطالعه جمع آوری شد. 2 ساعت پس از مصرف یک وعده ی غذایی یکسان، قرص جوشان کربنات کلسیم به صورت محلول در آب به افراد داده شد و نمونه های ادراری در طول 4 ساعت پس از مصرف دارو جمع آوری شد. پس از یک دوره ی 10 روزه، همین آزمایش دوباره با محلول استات کلسیم تکرار شد.
با استفاده از آزمون آماری تی جفتی مورد مقایسه شدند. میانگین افزایش کلسیم ادرار به دنبال مصرف کربنات کلسیم 1/6±55/38 میلی گرم و به دنبال مصرف استات کلسیم 14/6±33/36 میلی گرم بود که تفاوت آماری معنی داری بین آن ها وجود نداشت.
با در نظر گرفتن مزایای استات کلسیم به عنوان نمک کلسیمی محلول در آب در مقایسه با کربنات کلسیم و با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه، به نظر می رسد بتوان از استات کلسیم به عنوان دارویی مناسب در درمان یا پیشگیری از بیماری استئوپروز بهره جست. علاوه بر این، می توان از این نمک برای غنی سازی فرآورده های غذایی به ویژه فرآورده های مایع استفاده نمود.