مقایسه اثرات افزودن دو نوع آنزیم بتاگلوکاناز بر عملکرد جوجه های گوشتی نر و ماده با جیره های حاوی جو بدون پوسته

در این مطالعه اثرات افزودن آنزیم بتاگلوکاناز تولید داخل و تجاری در جیره های حاوی جو بدون پوسته روی عملکرد جوجه های گوشتی نر و ماده مورد بررسی قرارگرفت. تعداد 540 قطعه جوجه یک روزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 3 ×3 (نوع آنزیم × سطح جو بدون پوسته) به 9 جیره غذایی (هر جیره غذایی دارای 6 تکرار و هر تکرار دارای 10 قطعه جوجه) تقسیم شدند. در یک روزگی به جوجه ها شماره پا نصب و به صورت انفرادی وزن کشی شدند. صفت افزایش وزن و صفات لاشه که جنس در آن ها مشخص است به روش فاکتوریل 2×3 ×3 (جنس× نوع آنزیم × سطح جو بدون پوسته) بررسی شدند. در 49 روزگی از هر تکرار دو قطعه جوجه از دو جنس انتخاب و لاشه آنها تجزیه گردید. نتایج حاکی از آن است که افزایش وزن بدن بطور معنی دار (05/0P<) تحت تاثیر آنزیم و سطح جو بدون پوسته در 21-1 و 42-21 روزگی قرار گرفت و هر دو آنزیم باعث افزایش وزن معنی دار (05/0P<) در مقایسه با گروه کنترل شدند. اثرات متقابل برای افزایش وزن در دوره های مختلف پرورش (بجز 42-21 روزگی) معنی دار نگردید. خوراک مصرفی و ضریب تبدیل تحت تاثیر افزودن آنزیم و جو بدون پوسته به جیره قرار گرفت و آنزیم های تولید داخل و تجاری در مقایسه با گروه کنترل موجب افزایش خوراک مصرفی به ترتیب 3/7 و 3/4 درصد و بهبود ضریب تبدیل به میزان 3/13 و 4/9 درصد در 49-1 روزگی شدند. افزودن آنزیم به جیره در مقایسه با گروه کنترل موجب افزایش معنی دار (05/0P<) لاشه قابل مصرف و درصد چربی محوطه بطنی و کاهش معنی دار (05/0P<) درصد امعاء و احشاء گردید. درصد سینه تحت تاثیر آنزیم، جو بدون پوسته و جنس قرار گرفت و آنزیم تولید داخل در مقایسه با گروه کنترل موجب افزایش معنی دار (05/0P<) درصد سینه به ترتیب به میزان 6/9 و 7/8 درصد در جنس نر و ماده گردید که این مقادیر برای آنزیم تجاری به ترتیب 7/8 و 3/6 درصد بود. استنناج نهایی این است که آنزیم بتاگلوکاناز در شاخص های مورد بررسی در هر دو جنس نر و ماده باعث بهبود عملکرد جوجه گوشتی شده و آنزیم های تولید داخل و تجاری دارای عملکرد مشابهی بودند.