اثر آللوپاتیک مقادیر و سنین مختلف بقایای آفتابگردان بر سبز شدن و رشد پنبه

با توجه به این که بعضی از گیاهان زراعی دارای اثرات آللوپاتیک می باشند، بررسی اثرات آنها بر دیگر گیاهان به خصوص در تناوب زراعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر همین اساس آزمایش مزرعه ای در قالب بلوک های کامل تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار، با هدف تعیین عکس العمل پنبه (Gossypium hirsutum L.) به مقادیر و سنین مختلف آفتابگردان (Helianthus annus L.) در دانشکده علوم کشاورزی ساری دانشگاه مازندران به اجرا در آمد. تیمارها عبارت بودند از: 80 گرم بقایای 6، 8 و 10 هفتگی، 160 گرم بقایای 6، 8 و 10 هفتگی و یک تیمار شاهد (بدون بقایا). صفات مورد اندازه گیری درصد سبز شدن، ارتفاع و وزن خشک پنبه دو و شش هفته پس از سبز شدن و همچنین ارتفاع، وزن خشک نهایی و عملکرد تک بوته بود. نتایج حاصله نشان داد که درصد سبز شدن، ارتفاع بوته، وزن خشک و عملکرد پنبه تحت تاثیر سنین و مقادیر مختلف بقایای آفتابگردان نسبت به شاهد کاهش معنی داری داشت. افزایش سن بقایا سبب کاهش معنی داری این صفات شد ولی افزایش مقدار بقایا اثر معنی داری بر صفات مزبور نداشت. کاهش در صفات سبز شدن، ارتفاع و وزن خشک به ترتیب 62، 59 و 74 درصد دو هفته پس از کاشت بود. در این تحقیق بقایای مسن تر اثر فیتوتوکسیک بیشتری نسبت به بقایای جوان تر داشتند.