بازده آموزش عالی: ارزیابی آثار مسئله خود - انتخابی و برنامه عمل

هدف اصلی مطالعه حاضر تحلیل و ارزشیابی آثار «مسئله خود-انتخابی و برنامه عمل» ناشی از تصمیم گیری افراد برای تحصیل در دانشگاه بر بازده آموزش عالی است. برای این منظور، از مبانی نظری -تحلیلی مسئله خود-انتخابی - یعنی رگرسیون شرطی - و داده های مستخرج از آمارگیری مرکز آمار از ویژگی های اقتصادی و اجتماعی خانوار سال 1380 استان تهران استفاده شده است؛ ابتدا آثار مسئله خود - انتخابی بر برآوردهای بازده آموزش عالی شاغلان استان تهران تحلیل و ارزیابی شده و سپس، نتایج به دست آمده با نتایج مربوط به دو نمونه آماری از جامعه آمریکا مورد مقایسه و انطباق قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که: 1. آموزش برای شاغلان استان تهران سرمایه گذاری پر بازدهی است؛ 2. بازده آموزش عالی به طور چشمگیری بیشتر از بازده آموزشهای دیگر است؛ 3. لحاظ کردن مسئله خود-انتخابی در تحلیل ها آثار تجربی برنامه آموزش عالی را متاثر می سازد و آن را به طور چشمگیری افزایش می دهد؛ 4. نتایج نمونه به دست آمده از استان تهران کاملا منطبق با یافته های حاصل از نمونه های استفاده شده در جامعه آمریکاست. بدین ترتیب، الگوواره یافته های همه نمونه ها مشابه و مطابق با تحلیل های نظری است؛ یعنی برآوردهای تجربی بازده آموزش عالی که مسئله خود- انتخابی را نادیده گرفته، تورش دار و ناسازگارند و لذا، سیاستگذاری بر پایه آنها می تواند گمراه کننده باشد و نیز آثار نامطلوب جدی بر تخصیص منابع در یک جامعه به جا بگذارد.