شناسایی معیارهای مؤثر در اولویت بندی مقاطع تصادف خیز و میزان اهمیت هر یک از آنها بر اساس روش های تصمیم گیری گروهی

با توجه به کمبود بودجه برای انجام اقدامات ایمن سازی، اولویت بندی مقاطع غیرایمن از اهمیت خاصی برخوردار است. در این راستا روش های متفاوت و متعددی توسط کارشناسان ارائه شده که هریک بر مبنای خاصی استوار بوده اند. در این بین می توان به دو ساختار کلی مبتنی بر بررسی های اقتصادی و فنی اشاره کرد. از طرفی به دلیل ضعف موجود در آمار تصادفات(ناقص، غلط یا بلااستفاده بودن آمار)، بهتر است تا روش های شناسایی و اولویت بندی ارائه شده، تا حد امکان بدون توجه به آمار تصادفات پایه گذاری و مطرح شوند. در این تحقیق که در قالب یک پروژه دانشجویی انجام شده، سعی بر آن است تا با استفاده از نظرات کارشناسان ایمنی، در خصوص شرایط هندسی، فیزیکی، ترافیکی و عملکردی راه، معیارهای مؤثر در اولویت بندی مقاطع تصادف خیز شناسایی و ساختار ابتدایی اولویت بندی این مقاطع ایجاد شود. به دست آوردن میزان اهمیت هر یک از معیارها می تواند در روش های تصمیم گیری چند معیاره به عنوان ماتریس ورودی وزن معیارها مورد استفاده قرارگیرد. از مزایای بسیار مهم وجود این ماتریس وزن می توان به یکسان سازی اولویت بندی مقاطع مختلف، به دلیل واحد بودن این ماتریس اشاره کرد. در شناسایی معیارهای مؤثر و میزان اهمیت هریک از آنها از روشی موسوم به روش«دلفی» که از مجموعه روش های تصمیم گیری گروهی است، استفاده شده است. در انتهای تحقیق 14 معیار مؤثر در اولویت بندی مقاطع تصادف خیز و میزان اهمیت هر یک از آنها (وزن هر معیار) به دست آمده است.