بررسی میزان اضطراب و همبستگی آن با برخی از مشخصه های فردی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در سال 85-1384

از عمده ترین مواردی که فرد را دچار اضطراب می نماید، بیماری ها و درمان های مربوط به آن است. اضطراب در واقع یک فرایند آگاه کننده است و در صورت تداوم، بر کیفیت زندگی بیمار تاثیر گذارده و بهبودی را به تاخیر می اندازد. این مطالعه با هدف تعیین میزان اضطراب و همبستگی آن با برخی از مشخصه های فردی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران صورت گرفت.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 200 نفر از بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد در سه بیمارستان وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران بررسی شدند. پرسش نامه ای جهت گردآوری داده ها طراحی شد. قسمت اول پرسشنامه شامل 26 سوال در مورد برخی مشخصه های فردی و قسمت دوم شامل معیار استاندارد سنجش اضطراب اسپیل برگر شامل 40 سوال بود. جهت تعیین اعتبار ابزار گردآوری داده ها از روش اعتبار محتوا و جهت تعیین پایایی ابزار از آزمون مجدد استفاده گردید.
200 بیمار (106زن و 94 مرد) مورد بررسی قرار گرفتند. اکثر بیماران متاهل بودند (5/76 درصد). 64 درصد بیماران سابقه بستری در بیمارستان به علل دیگر را داشتند. 33 درصد خود را فردی نگران و مضطرب می دانستند. 8 درصد اضطراب کل خفیف (70-40)، 5/47 درصد اضطراب کل متوسط (119-80) و 5/44 درصد اضطراب کل شدید (160-120) داشتند. بین میزان اضطراب و سن، جنس، وضعیت تاهل، نوع شغل، رضایت از شغل، تعداد فرزندان، کفایت درآمد، وضعیت محل سکونت، بیمه، شرایط زندگی، میزان علاقه نسبت به ملاقات کنندگان، روابط با سایر اعضای خانواده، سابقه اضطراب در فامیل درجه یک، چگونگی توصیف فرد از خود، چگونگی توصیف محیط خانوادگی، چگونگی ارزیابی وضعیت سلامت جسمانی فعلی خود و تمایل به کسب اطلاعات در مورد بیماری همبستگی مستقیم و معنی داری وجود داشت (05/0>p).
بین میزان اضطراب و مشخصه های فردی مبتلایان به انفارکتوس میوکارد همبستگی مستقیم و معنی داری وجود دارد.