تاثیر فعالیت بدنی منظم طولانی مدت بر حافظه فضایی در رتهای نر

با افزایش سن برخی عملکردهای سیستم عصبی از جمله حافظه فضائی تضعیف میگردد. نشان داده شده است که فعالیت بدنی منظم در کوتاه مدت قادر به بهبود وضعیت حافظه بوده ولی در طولانی مدت هنوز بررسی های جامعی انجام نگرفته است. بدین منظور تصمیم گرفته شد تاثیر فعالیت بدنی طولانی مدت بر روی یادگیری و حافظه فضائی در جوانی (6 ماهگی) و میانسالی (12 ماهگی) در رتهای نر مورد بررسی قرار گیرد.
رتها از سه ماهگی انتخاب شدند. رتهای گروه تست (که 6 روز هفته به مدت یک ساعت با سرعت 22 متر در دقیقه به مدت 3 و 9 ماه توسط تریدمیل دویده اند) و رتهای گروه کنترل (بدون فعالیت بدنی) پس از رسیدن به سن مورد نظر توسط ماز آبی موریس به مدت 7 روز آزمایش شدند.
فعالیت ورزشی سبب افزایش یادگیری و حافظه فضائی با کاهش زمان سپری شده و مسافت طی شده تا رسیدن به صفحه پنهان در تیمار جوان گردید(05/0 P<). در میانسالی مقایسه آماری تفاوت معنی داری بین گروه تست و کنترل معین نساخت. حافظه فضایی در هر دو گروه کنترل و تست 12 ماهه در مقایسه با گروه 6 ماهه بطور معنی داری بهبود یافت(05/0 P<).
فعالیت بدنی طولانی مدت و منظم در سنین جوانی رت (6 ماهگی) قابلیت افزایش یادگیری و حافظه فضائی را دارد. با افزایش سن تا میانسالی(12 ماهگی) حافظه فضائی سیر صعودی در پیش داشت ولی با گروه کنترل، فاقد اختلاف معنی دار بود.