تعیین اثرات انالاپریل و لوزارتان بر روی آسیب DNA سلولی در بیماران پیوند کلیه ای با پلی مورفیسم های سیستم رنین آنژیوتانسین

از آنجائیکه فعالیت بالای سیستم رنین آنژیوتانسین منجر به افزایش میزان استرس اکسیداتیو می شود، در این مطالعه اثرات انالاپریل و/ یا لوزارتان بر کاهش آسیب اکسیداتیو DNA سلولی مطابق با پلی مورفیسم های این سیستم بررسی شده است.
در این مطالعه، بعد از تعیین پلی مورفیسم های سیستم رنین آنژیوتانسین شامل آنزیم مبدل آنژیوتانسین (I/D)، آنژیوتانسینوژن (M235T) و رسپتور نوع 1 آنژیوتانسین (A1166C) II توسط PCR، 64 بیمار پیوند کلیه ای به صورت تصادفی در یکی از چهار گروه ذیل قرار گرفتند: گروه اول و دوم به ترتیب شامل 13و 20 بیمار با داروهای انالاپریل (10 میلی گرم) و لوزارتان (50 میلی گرم) مجموعا به مدت 4 ماه درمان شدند. گروه سوم به عنوان کنترل مثبت شامل 13 بیمار هردو داروی ذکر شده را با همان دوز دریافت نموده و در نهایت گروه آخر (18 بیمار) به عنوان کنترل منفی هیچ دارویی را دریافت نکردند. قبل و بعد از دو و چهار ماه درمان، سطوح 8-OHdG و مالون دآلدهید به ترتیب به عنوان بیومارکرهای آسیب DNA سلولی و پراکسیداسیون لیپیدی از طریق روش های الایزا و کلرومتریک با استفاده از سرم بیماران مورد سنجش قرار گرفت.
سطوح 8-OHdG به طور معنی داری تنها در گروه های کنترل مثبت (از ng/ml 1/1±07/6 به ng/ml1/1 60/3، 000/0= P) و لوزارتان(از ng/ml 86/0±30/5 به ng/ml 47/0±60/3،001/0=P) کاهش یافت. ژنوتیپ DD پلی مورفیسم آنزیم مبدل آنژیوتانسین در مقابل ژنوتیپ غیرDD و ژنوتیپ CC رسپتورنوع 1 آنژیوتانسین II در مقابل ژنوتیپ غیر CC از میزان بالای 8-OHdG برخوردار بودند (به ترتیب 02/0 = P و 002/0 = P). تنها ژنوتیپ TT در مقابل ژنوتیپ غیرTT آنژیوتانسینوژن نقش موثری در میزان پاسخ آنتی اکسیداتیو این داروها داشت (01/0= P). یک ارتباطی بین سطوح آسیب DNA سلولی و مالون دآلدهید قبل و بعد از مداخله وجود داشت (به ترتیب 48/0= r،000/0 = P و 35/0 = r، 006/0 = P).
نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده اثرات آنتی اکسیداتیو درمان ترکیبی انالاپریل و لوزارتان و همچنین درمان منفرد با لوزارتان بر روی آسیب DNA، مطابق پلی مورفیسم های سیستم رنین آنژیوتانسین میباشد.