تاثیر تمرینات ثبات دهنده بر درد، تحمل عضلانی و ناتوانی عملکردی بیماران مشکوک به بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری

بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری یکی از زیرگروه های بیماران با کمردرد غیر اختصاصی بوده که حدود30 تا40 درصد آنها را تشکیل می دهد. درد، ناتوانی عملکردی وکاهش تحمل عضلانی از عوارض شایع این بیماران می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده بردرد، تحمل عضلانی و ناتوانی عملکردی آنها بود.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی،30 بیمار مرد و زن 18 تا 45 ساله مشکوک به بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری شرکت داشتند. که به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه یک، تنها تمرینات روتین و گروه دوم تمرینات روتین را به همراه تمرینات ثبات دهنده به مدت 8 هفته انجام دادند. متغیرهای مورد مطالعه شامل تحمل عضلات فلکسور، اکستانسور، فلکسورهای جانبی راست و چپ، درد، ناتوانی عملکردی و دامنه حرکتی بود که قبل و پس از درمان اندازه گیری شد. برای مقایسه تغییرات در هرگروه قبل و بعد درمان از آزمون t زوج و برای مقایسه دو گروه از آزمون مستقلt استفاده شد.
تحمل عضلانی و دامنه فلکسیون در هر دو گروه افزایش یافت (00/0=p)، ولی در گروهی که تمرینات ثبات دهنده انجام می دادند این افزایش بیشتر بود(00/0=p).کاهش درد و افزایش توانایی در هر دو گروه اتفاق افتاد (00/0=p). اما تغییرات فوق در گروه تمرینات ثبات دهنده بیشتر بود (00/0=p).
تمرینات ثبات دهنده در کاهش درد و افزایش سطح توانایی عملکردی و تحمل عضلانی بیماران مشکوک به بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری نسبت به تمرینات روتین موثرتر است.