بررسی اختلال کنش جنسی در بین جانبازان شیمیایی

تحقیقات نشان داده است که بیماری مزمن می تواند عملکرد جنسی افراد را تحت تاثر قرار دهد. بر این اساس تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان بدکارکردی های جنسی در بین جانبازان شیمیایی و عوامل دموگرافیک مرتبط با آن انجام شده است.
این مطالعه جزء مطالعات توصیفی محسوب می شود. جامعه مورد مطالعه کلیه جانبازان شیمیایی کشور بود که برای درمان به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه کرده و شامل 185 نفر بودند که به روش سرشماری انتخاب شدند. در این پژوهش از یک پرسشنامه 28 سئوالی استفاده شد که به روش مصاحبه تکمیل می شد. پرسشنامه شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و بدکارکردی های جنسی برگرفته از ملاک های تشخیصی DSM-IV بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آزمون t و خی 2استفاده شد.
نتایج نشان داد که از مجموع جانبازان شیمیایی مورد بررسی 4/65 درصد حداقل به یکی از اختلالات کنش جنسی مبتلا بودند. مشکل نعوظی و کاهش میل جنسی بترتیب با 2/49 و 6/48 درصد بیشترین فراوانی را در بین این گروه داشتند. همچنین نتایج نشان داد که میزان تحصیلات، نوع شغل، سابقه اقدام به درمان (درسطح01/0 P ≤) و درصد جانبازی (در سطح001/0 P ≤) با میزان اختلالات کنش جنسی ارتباط دارد.
بحث: میزان بدکارکردی جنسی، بویژه ناکارآمدی نعوظی و کاهش تمایلات جنسی در بین جانبازان شیمیایی، بیشتر بوده و همانند میزان آن در بیماران copd است و انتظار می رود با افزایش سن میزان این اختلال باز هم بیشتر شود. بر این اساس پیشنهاد می شود که درمان بدکارکردی جنسی و بویژه روان درمانی و زوج درمانی جزو برنامه های درمانی برای جانبازان شیمیایی قرار گیرد.