بررسی الگوی تغذیه ای در کودکان مبتلا به دیابت ملیتوس نوع یک و کودکان غیر دیابتی و ارتباط آن با میزان پوسیدگی دندانها

هدف از این مطالعه بررسی ارتباط رژیم غذایی، بهداشت دهان و وضعیت اجتماعی در کودکان مبتلا به دیابت ملیتوس نوع 1 در مقایسه با کودکان غیر دیابتی و ارتباط آن با میزان پوسیدگی دندانها(DMF) بود. این مطالعه در شهر اهواز انجام گردید.
در این مطالعه تحلیلی31 کودک مبتلا به دیابت ملیتوس نوع 1 با میانگین سنی 34/2+11 و31کودک غیردیابتی که از لحاظ سن وجنس با این کودکان مطابقت داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. کودکان دیابتی، از لحاظ کنترل متابولیکی بر اساس آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله(HbA1c) به سه گروه: کنترل خوب، متوسط و ضعیف تقسیم گردیدند. تحقیق بر اساس پرسش نامه ای که شامل اطلاعات مربوط به رژیم غذایی،بهداشت دهانی، وضعیت اجتماعی و میزان پوسیدگی دندانی است، انجام گردید. یافته ها توسط نرم افزار SPSS ver 13 تحت آزمونهای آماری paired t-test وMc Nemar مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
نتایج آماری نشان داد که کودکان دیابتی به میزان دفعات کمتری از غذاهای پوسیدگی زا استفاده می کنند. میانگین نمره تغذیه ای برای کودکان دیابتی27/3+65/7 و برای کودکان غیر دیابتی 03/2+94/11بود. تفاوت معنی داری بین DMF دو گروه دیده نشد. میزان شاخص DMF برای کودکان دیابتی برابر48/2+71/3 و برای گروه کنترل74/2+35/4 بود. از طرف دیگر تفاوت معنی داری بین استفاده از دهان شویه و مسواک بین دو گروه دیده نشد ولی به طور مشخصی تعداد بیشتری از کودکان دیابتی اعلام کردند که تا کنون از نخ دندان استفاده نکرده اند.
دفعات مصرف غذاهای پوسیدگی زا کاملا در پیشرفت پوسیدگی موثر است. در کودکان دیابتی، علاوه بر مسایل تغذیه ای و بهداشت دهان،مسایل بیولوژیکی و رفتار نیز در پیشرفت پوسیدگی نقش موثری بازی می کنند.