بررسی تاثیر دما بر دوز جذبی در رادیوتراپی

پرتودرمانی یکی از راه های درمان سرطان است که در آن با تابش پرتوهای یونیزان به سلولهای تومورال، از تکثیر و رشد سلولها جلوگیری کرده و آنها را از بین می برند. هر چه میزان انرژی واگذار شده توسط پرتو یونیزان به ناحیه تحت درمان (دوز جذبی) بیشتر باشد، سلولهای تومورال بیشتری کشته می شوند. در این تحقیق به بررسی تاثیر دما بر دوز جذبی ناشی از پرتوتابی پرداخته ایم. هدف اصلی در پرتودرمانی، رسیدن دوز مناسب به صورت همگن به بافت تومورال و حفاظت بافتهای سالم اطراف تومور است.
دوز جذبی را در فانتوم آب با ابعادcm 30 ×30 ×30 برای میدانهای با ابعاد (از cm5 × 5 تا 20 × 20) تحت تابش گامای حاصل از چشمه کبالت 60 و در عمقهای 5 تا 9 سانتیمتر برای دماهای °C30 تا °C50 بوسیله اتاقک یونیزاسیون فارمر و الکترومتر همراهش اندازه گیری کردیم. سپس منحنی تغییرات دوز جذبی بر حسب دما را برای هر آزمایش رسم نمودیم و در ادامه با معرفی کمیت TER، درصد افزایش دوز در اثر تغییر دما را محاسبه و نمودار تغییرات آن را نیز رسم نمودیم.
نمودارها و جداول نشان می دهند که، دوز جذبی و در نتیجه TER، در فانتوم آب، در هر عمق و هر میدانی با افزایش دما، زیاد می شود که این افزایش از دمای تقریبا ◦C 42 به بالا تشدید می شود.
این مطالعه نشان می دهد که روش دمافزایی1 تغییرات ناگهانی در ساختار آب رخ و باعث افزایش دوز جذبی می شود.