بررسی راهبردهای مقابله ای در بیماران اسکیزوفرنیک مراجعه کننده به درمانگاه های روانپزشکی بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر تهران

اسکیزوفرنیا ناتوان کننده ترین اختلال روانی است و بیماران مبتلا به آن در زندگی خود تنش های بسیار زیادی را تجربه می کنند که راهبردهای مقابله ای در سازگاری با این موقعیت های پر تنش نقش بسیار مهمی دارند. بیماران اسکیزوفرنیک در راهبردهای مقابله ای خود دچار مشکل می باشند. آن ها غالبا از راهبردهای مقابله ای غیر فعال و نا موثر استفاده می کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی راهبردهای مقابله ای در بیماران اسکیزوفرنیک مراجعه کننده به درمانگاه های روانپزشکی بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر تهران در سال 1385 انجام شد.
این پژوهش بصورت توصیفی انجام گرفت. 90 بیمار اسکیزوفرنیک که مشخصات واحدهای مورد پژوهش را دارا بودند در دو مرحله از طریق نمونه گیری غیر تصادفی (سهمیه ای، در دسترس) وارد مطالعه شدند. از «پرسشنامه راه های مقابله ای» جهت جمع آوری اطلاعات استفاده گردید که پس از تعیین اندکس اعتبار محتوا و صوری ابزار، پایایی آن با روش ثبات درونی محاسبه شد (89/0=α) سپس داده ها با روش خود گزارش دهی و کسب برخی از اطلاعات از طریق پرونده جمع آوری شده و از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج پژوهش نشان داد راهبرد مقابله ای «کناره گیری کردن» با میانگین 11/50 درصد در سطح اول و راهبرد مقابله ای «خود تسکینی» با میانگین 06/47 درصد در سطح دوم و راهبرد های مقابله ای«تفکرکردن»،«باز ارزیابی مثبت»، «چشم پوشی کردن»و«عمل نمودن» به تر تیب با میانگین های 38/41، 86/40، 67/40 و 03/37 درصد در سطح سوم راهبردهای مقابله ای به کارگرفته شده قرار دارند. همچنین نتایج نشان داد اکثریت واحدهای مورد پژوهش از«راهبرد مقابله ای اجتنابی»و اقلیت آن ها از«راهبرد مقابله ای مبتنی بر مشکل» استفاده می کردند.