مقایسه فراوانی عفونت های سیتومگالوویروس و پاروویروس B19 در مرگ داخل رحمی جنین و حاملگی طبیعی

آلودگی مادر با سیتومگالوویروس و پاروویروس B19 میتواند با مرگ داخل رحمی جنین همراه باشد. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی عفونت های سیتومگالوویروس و پاروویروس B19 در جفت در حاملگی با مرگ داخل رحمی و حاملگی نرمال است.
این مطالعه به صورت مورد - شاهدی در مراجعه کنندگان به زایشگاه بیمارستان افضلی پورکرمان در سال 1385 انجام شد. افراد مورد مطالعه در دو گروه 70 نفری مورد (مرگ داخل رحمی جنین با سن حاملگی بالای 20 هفته) و شاهد (حاملگی ترم) قرار گرفته و بررسی نمونه ای از جفت از نظر DNA ویروس های سیتومگالوویروس و پاروویروس B19 با روش PCR انجام شد. هم زمان بررسی سرولوژی مادر از نظر آنتی بادهای دو ویروس با روش ایمنوآسی آنزیمی انجام شد.
DNA سیتومگالوویروس در نمونه جفتی 3/44 درصد (31 نفر) گروه مورد و 7/5 درصد (4 نفر) گروه شاهد مشاهده شد (0001/0=P، 3/32-2/4 CI95 درصد، 6/11 OR). آنتی بادی های IgG سیتومگالوویروس در 6/98 درصد از زنان دو گروه یافت شد. در گروه مورد در 3/44 درصد (31 نفر) و در گروه شاهد در 7/5 درصد (4 نفر) آنتی بادهای IgM مثبت بود (0001/0=P، 95/39-3/4 CI95 درصد، 11/13OR). DNA پاروویروس B19 در 10 درصد (7 نفر) گروه مورد و4/1 درصد (1 نفر) گروه شاهد مشاهده گردید. (06/0=P، 64-92/0 C I95 درصد، 7/7 OR). در گروه مورد 2/37 درصد (26 نفر) و در گروه شاهد 1/22درصد (16 نفر) دارای آنتی بادی های IgG بوده و 10 درصد (7 نفر) گروه مورد و 9/2 درصد (2 نفر) از گروه شاهد دارای آنتی بادی های IgM بودند (16/0=P، 9/18-76/0 CI95درصد، 16/0OR).
این مطالعه نشان داد عفونت سیتومگالوویروس ممکن است با افزایش خطر مرگ داخل رحمی جنین همراه باشد. بررسی جفت از نظر DNA ویروس و سرولوژی مادر از نظر آنتی بادی های IgM را می توان برای بررسی تشخیصی علت مرگ داخل رحمی جنین استفاده کرد. عفونت با پاروویروس B19 با افزایش خطر مرگ جنین همراه نبود.