مقایسه اثر کرم لیدوکایین و پریلوکائین با تزریق متیل پردنیزولون استات در مچ دست بر کاهش درد مبتلایان به سندرم تونل کارپ
یکی از روش های درمانی سندرم تونل کارپ، تزریق مواد بی حسی موضعی و کورتیکواستروئید می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر کرم لیدوکائین و پریلوکائین با تزریق متیل پردنیزولون استات در مچ دست بر کاهش درد مبتلایان به سندرم تونل کارپ است.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده و در درمانگاه های طب فیزیکی و توانبخشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1386 انجام گردید. 65 نفر از مراجعه کنندگان که از نظر بالینی و الکترودیاگنوز دچار سندرم تونل کارپ با شدت خفیف تا متوسط بودند، انتخاب گردیدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه درمانی تحت درمان با کرم موضعی لیدوکائین و پریلوکائین و تزریق یک واحد (40 میلی گرم) متیل پردنیزولون استات در مچ دست قرارگرفتند. برای ارزیابی بیماران و تعیین شدت درد آنها از معیار سنجش بینایی استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مجذور کای آنالیز شدند.
میانگین شدت درد قبل، پس از درمان و4 هفته پس از آن در گروه تحت درمان با کرم موضعی لیدوکائین و پریلوکائین 98/0±8/5، 82/0± 7/0 و 2/1± 1/2 و در گروه تحت درمان با متیل پردنیزولون استات 1± 7/5، 5/1±4/2 و 4/1± 6/1 بود(001/0p<).
کرم لیدوکائین و پریلوکائین باعث کاهش درد ناشی از سندرم تونل کارپ می گردد و می تواند به عنوان یک روش مناسب و غیر تهاجمی برای کاهش علایم سندرم تونل کارپ با شدت خفیف تا متوسط مورد استفاده قرار گیرد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.