تظاهرات الکتروفیزیولوژیک سندرم میلر فیشر: معرفی یک مورد

سندرم میلرفیشر یا (Miller Fisher syndrome) MFS یک واریان از سندرم لیگن باره است که با تریاد افتالموپلژی، آتاکسی و آرفلکسی مشخص می شود. یافته های متنوعی در الکتروفیزیولوژی این بیماران دیده می شودکه عمدتا بر کاهش یا فقدان SNAP (Sensory nerve action potential) در اعصاب محیطی دلالت دارند. در این بررسی ضمن گزارش یک مورد سندرم میلرفیشر، یافته های سریال الکتروفیزیولوژی در آن مورد بررسی قرار گرفته می شود.
معرفی بیمار: بیمار خانمی است 45 ساله که به علت دوبینی و اختلال راه رفتن در بیمارستان بستری شد. به عبارتی با افتالموپلژی، آتاکسی، آرفلکسی، ضعف صورت و حلق و اختلال حسی دیستال تظاهر کرد. یافته های الکتروفیزیولوژیک در بررسی های هدایت اعصاب حرکتی (NCS) نرمال و کاهش دامنه SNAP در اکثر اعصاب محیطی را نشان داد که در طی سیر بیماری کاهش قابل توجهی نیز پیدا کرد. بیمار به پلاسمافرز پاسخ کمی نشان داد.
یافته های الکتروفیزیولوژیک در بیمار حاضر تا حد زیادی با یافته های سایر مطالعات همخوانی دارد؛ اما نکته قابل توجه در مطالعه حاضر، کاهش تدریجی دامنه SNAP در اعصاب اولنار است که مطرح کننده این مسئله می باشد که در سندرم میلرفیشر نیز مشابه با سندرم گیلن باره ممکن است یافته های الکتروفیزیولوژیک در اوایل سیر بیماری نرمال یا نزدیک نرمال باشد و با گذشت زمان یافته های غیر طبیعی خود را نشان می دهند.