بررسی اثر فرآیند انعقاد شیمیایی و افزایش آهک بر ارتقای کیفیت پساب خروجی از برکه های تثبیت دانشگاه علوم پزشکی کاشان

در منطقه کاشان به دلیل کمبود منابع آب، یکی از گزینه های مطرح استفاده دوباره از فاضلاب تصفیه شده برای مصارف کشاورزی و فضای سبز است. برکه های تثبیت فاضلاب یکی از روش های ساده و ارزان قیمت تصفیه فاضلاب به خصوص در مناطق کویری است. یکی از معایب آنها بالا بودن غلظت مواد معلق به دلیل رشد شدید جلبک ها در پساب خروجی است که می تواند برای استفاده دوباره در سیستم های آبیاری قطره ای مشکل آفرین باشد، به همین دلیل بایستی غلظت آنها را کاهش داد.
این تحقیق به منظور بررسی اثر مواد منعقدکننده مختلف و آهک بر بهبود کیفیت پساب خروجی از برکه های تثبیت دانشگاه علوم پزشکی کاشان در تابستان 1385 انجام گرفت. اثر سه نوع ماده منعقدکننده شامل آلوم، سولفات فریک وکلرور فریک به همراه آهک در دوزهای متفاوت بر عواملی همچون کدورت و مواد معلق از طریق آزمایش جار مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت.
نتایج تحقیق نشان داد که بهترین ماده برای این منظور سولفات فریک در دوز 20 میلی گرم در لیتر است، به طوری که سبب می شود غلظت مواد معلق از 215 به 8/11 میلی گرم در لیتر و میزان کدورت از 189 NTU (Nephelometric Turbidity Unit) به 9/14 NTU کاهش یابد. بالاترین درصد حذف به دست آمده مربوط به سولفات فریک در دوز 20 میلی گرم در لیتر بود که میزان آن 5/94 درصد برای مواد معلق و 1/92 درصد برای کدورت بود.
با استفاده از فرآیند انعقاد شیمیایی می توان کیفیت پساب خروجی از برکه های تثبیت دانشگاه علوم پزشکی کاشان را به پایین تر از حد استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ایران (یعنی مواد معلق کمتر از 100 میلی گرم در لیتر و کدورت کمتر از 50 NTU و PH در محدوده ی 5/8-6) رسانید.