ارزیابی و تحلیل گستره خشکسالی در استان اصفهان بر پایه چهار شاخص مهم خشکسالی

بررسی گسترش مکانی خشکسالی در مدیریت خطر خشکسالی اهمیت دارد. برآورد گستره تحت تاثیر خشکسالی در استان اصفهان هدف این پژوهش است. به این منظور بارندگی سالانه 12 ایستگاه مهم استان اصفهان شامل مراکز شهرستان ها در دوره آماری 2003-1973 مورد بهره گیری قرار گرفت. در آغاز با بهره گیری از آزمون روند و همگنی، مشخص شد ایستگاه اصفهان دارای روند معنی داری است. سپس وضعیت خشکسالی در هر سال با بهره گیری از چهار شاخص PNPI، DPI، RAI و SPI محاسبه شد. نتایج این بررسی نشان داد بر پایه چهار شاخص فوق، خشکسالی در مقیاس منطقه ای به طور میانگین به ترتیب 31، 37، 23 و 52 در صد منطقه را فرا می گیرد. این بررسی همچنین نشان داد که از بین شاخص های مختلف، تنها شاخص DPI که وضعیت خشکسالی را نشان می دهند با طول جغرافیایی رابطه دارد. به عبارت دیگر خشکسالی با افزایش طول جغرافیایی و حرکت به سمت شرق استان با تناوب و شدت بیشتر رخ می دهد. در حالی که شاخص های دیگر چنین رابطه ای را نشان نمی دهند. همچنین با توجه به شاخص SPI به عنوان مهم ترین شاخص، در دوره آماری 30 ساله به طور میانگین همواره نیمی از استان اصفهان در معرض خشکسالی قرار داشته است. این موضوع اهمیت ایجاد یک نظام پایش و مدیریت منطقه ای را به منظور کاهش اثرات خشکسالی نمایان می سازد.