بررسی فراوانی انگل های کرمی در ماهی شوریده (Otolithes rubber)، حلوا سیاه (Parastromateus niger)، سنگسر (Pomadasys kaakan) و سرخو (Lutjanus malabaricus) خلیج فارس

با توجه به اهمیت بهداشتی آلودگی کرمی در ماهیان، تعداد 320 قطعه ماهی شوریده، حلوا سیاه، سنگسر و سرخو تازه (از هر گونه 80 قطعه ماهی) به آزمایشگاه منتقل شدند و اندامهای مختلف آنها به روش های متداول انگل شناسی از نظر آلودگی کرمی، مورد بررسی قرار گرفتند. بیشترین موارد آلودگی کرمی در ماهی حلوا سیاه (2/81%) مشاهده گردید. میزان آلودگی به ترماتودها، سستودها، نماتودها و آکانتوسفالها در این ماهی بترتیب 7/73، 5/7، 5/7 و 25/6 درصد بوده است. در این ماهی معده نسبت به سایر اندام ها بیشترین درصد آلودگی را به ترماتودها داشت (65%). ماهی سنگسر نسبت به سه گونه ماهی مورد مطالعه دیگر کمترین میزان آلودگی کرمی را داشته است (20%). در این ماهی آلودگی به سستودها، نماتودها، ترماتودها و آکانتوسفالها بترتیب 5/7، 5، 5 و 5/2 درصد بوده است. در این ماهی بیشترین درصد آلودگی به انگلها در حفره بطنی و روده مشاهده گردید (5/7%). با بررسی بر روی ماهی ها، کرم های های زیر شناسایی گردیدند:Anisakis sp.، Tetrarhynchus sp.، Serrasentis sp.، Allocreadium sp.، Elythrophallus sp. Lacithocladium sp.، Contracaecum sp.، Stephanostomum sp.، Pysnadenoides sp.، Indocucullanus sp.، Raphidascaris sp.، Caryophyllaeus sp.، Philophorus sp.، prosogonotrema sp.، Grillotia sp.، Pleorchis sp.