بررسی اثر وضعیت بیمار بر ثبت رابطه مرکزی به روش تریسینگ قوس گوتیک در بیماران با ‭دندان

یکی از مراحل مهم درمان های پروتزی دهان، ثبت رابطه مرکزی فکین میباشد. روش های متنوعی جهت ثبت این رابطه وجود دارد و عوامل زیادی بر آن تاثیر گذارند که یکی از آنها وضعیت نشستن بیمار است. این مطالعه به بررسی تاثیر موقعیت بدن بیمار در ثبت رابطه مرکزی فکین به روش تریسینگ خارج دهانی پرداختهاست.
در این مطالعه تحلیلی مقطعی، 18 فرد بادندان به طور تصادفی انتخاب و پس از توجیه و آموزش آنان، ابزار به استنتهای آکریلی متصل شدند. سپس تریسینگ قوس گوتیک در سه موقعیت قرارگیری بیمار بر روی یونیت دندانپزشکی، یعنی عمودی، نیمه خوابیده و خوابیده با روش دو دستی انجام شد. سپس میزان فاصله افقی، قدامی خلفی و مستقیم نقاط سه گانه نسبت به نقطه به دست آمده در روش داوسون، محاسبه شدند و از آزمون های ANOVA و t در سطح اطمینان 05/0 = α جهت بررسی نتایج استفاده گردید.
درافراد بادندان، فاصله افقی نقاط ثبت شده در موقعیتهای مختلف بدن تا نقطه به دست آمده با روش داوسون تفاوت معنی داری وجود نداشت، ولی از نظر قدامی خلفی و فاصله مستقیم، نقاط ثبت شده، در حالت خوابیده (Supine) و نیمه خوابیده (Semisupine)، نسبت به نقاط ثبت شده در حالت عمودی (Upright)، به طور معنی داری نزدیکتر به روش داوسون بودند. فواصل نقاط ثبت شده در حالتهای مختلف بدن و نقطه ثبت شده در روش داوسون در افراد بادندان، ارتباطی با جنسیت و سن افراد نداشت.
با توجه به محدودیتهای این مطالعه در افراد بادندان، در مقایسه با موقعیت عمودی، رابطه مرکزی به دست آمده با روش تریسینگ خارج دهانی در حالت خوابیده و نیمهخوابیده ارتباط معنی داری با روش دودستی داشت.