آمایش سرزمین حوزه های جنگلی ارسباران

فرآیند آمایش سرزمین،تمهیدی است برای بهره برداری بهینه از سرزمین با در نظر گرفتن اصل حفاظت اکولوژیکی.در این پژوهش،آمایش سرزمین شش واحد هیدرولوژیک حوزه های جنگلی ارسباران (مساحت 29660 هکتار) واقع در استان آذربایجان شرقی به منظور تداوم استفاده بهینه از توان سرزمین در جهت بهبود شرایط زندگی و حفظ محیط زیست انجام گرفت.
در گام نخست شناسایی منابع اکولوژی و اقتصادی اجتماعی منجر به تهیه نقشه های منابع در مقیاس 50000:1 گردیدوبا تجزیه وتحلیل وجمع بندی داده های به شیوه سیستمی نقشه یگانهای زیست محیطی با 3556 اکوسیستم خرد حاصل گردید.از مقایسه ویژگی این یگانها با مدلهای اکولوژیکی ویژه،توان اکولوژیکی واحدهای هیدرولوژیک برای کاربری های کشاورزی،مرتعداری، جنگلداری،حفاظت و اکوتوریسم مشخص گردید و با تطابق داده های اقتصادی و اجتماعی و توان اکولوژیکی واحدها،اولویت بندی و ساماندهی کاربری ها به شیوه کیفی- قیاسی انجام گرفت.در نهایت نقشه آمایش سرزمین واحدهای هیدرولوژیک شش گانه به منزله موزائیکی از واحدهای همگن برنامه ریزی و در مدیریت تهیه گردید.
تعیین مساحت اراضی واجد توان برای کاربری های فوق نشان می دهد که در منطقه مورد مطالعه: 5.38 درصد به فاریاب، 1.32 درصد به کشت دیم، 17.43 درصد به مرتعداری، 15.17 درصد به جنگلداری حمایتی، 2.13 درصد به جنگلکاری، 28.47 درصد به اکوتوریسم گسترده، 0.01 درصد به اکوتوریسم متمرکز و 30.09 درصد به حفاظت اختصاص یافته است.