ارائه روشی نوین برای تعیین میزان پارکهای محلی در گرگان با مقایسه با اصول و استانداردهای معماری سیمای محیط

امروز برنامه ریزی و طراحی فضاهای شهری و موارد استفاده از فضاهای باز و سبز غیرممکن است.بنابراین،معیارها و ضوابط و استانداردهای مربوط از اهمیت فوق العاده ای برخوردارند.
در این تحقیق سعی شده است علیرغم تمامی کاستی ها،میزان استاندارد سرانه فضای سبز برای مناطق مختلف شهر گرگان تعیین گردد.نتایج به صورتی است که81% مناطق،از سرانه مرسوم و ظاهری برخوردار می باشد.سایر مناطق از حد استاندارد برخوردار نیستند،که یا به علت جمعیت زیاد مناطق فقیرنشین شهر هستند،یا با توجه به یک طبقه بودن ساختمانها در این مناطق و محاسبه فضای سبز داخل منازل،این سرانه بالا هستند،یا با توجه به یک طبقه بودن ساختمانها در این مناطق و محاسبه فضای سبز داخل منازل،این سرانه بالا دیده می شوند. هم چنین در منطقه 7 که قسمت زیادی ازفضا توسط پادگان (درون شهر)،بیمارستان واماکن اداری اشغال شده،نسبت جمعیت به مساحت کاهش می یابد.
روش به کار گرفته شده در این تحقیق،وضعیت کاربردی ضوابط و استانداردها در گرگان در مقایسه با استانداردهای جهانی می باشد.با مقایسه روش های جهانشمول و وضعیت گرگان و با در نظر گرفتن اینکه این ضوابط به طور مستقیم استفاده نیستند،استانداردها و ضوابط تعیین فضای سبز محله ها فرمولبندی شده اند.در راستای افزایش فضای سبز محیط و حفظ طبیعت پیرامون و با رعایت اصل حفاظت- توسعه،سعی شده با تلفیق استانداردهای جهانشمول و خصوصا ساختار بومی- فرهنگی و اقتصادی- جغرافیایی و نسبت به اصول اکولوژی سیمای محیط (Landscape Ecology)روشی کاربردی ارائه گردد.روش ارائه شده با تعیین ساختار اکولوژیکی سیماهای محیطی و انسانی،تهیه نقشه ها در نهایت ارائه این روش با استفاده از یافته های تحقیقاتی (1980) Gold، میکائیلی(1375) و میکائیلی (1377) می باشد.