استحکام برشی پیوند دو نوع کامپوزیت نوری ایده آل ماکو و Brilliant در اتصال براکت های ارتودنسی به مینا

با توجه به معایب کامپوزیت های خودسخت شونده، کاربرد کامپوزیت های نوری در ارتودنسی پیشنهاد شده است، اما عبور نور از طریق براکت های فلزی مورد سوال است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای کامپوزیت نوری ایده آل ماکو و Brilliant برای اتصال براکت های ارتودنسی استیل و سرامیک به دندان بود.
در این تحقیق مداخله ای آزمایشگاهی، 80 دندان پرمولر اول فک بالابه 4 گروه 20تایی تقسیم شد. پس از اچینگ مینای سطح باکال، رزین Margin Bond زده و کیور شد. گروه اول شامل کامپوزیت ایده آل ماکو و براکت استیل (S.I.)، گروه دوم کامپوزیت ایده آل ماکو و قاعده براکت سرامیکی Fascination (CI)، گروه سوم کامپوزیت Brilliant و براکت سرامیکی (C.B.) و گروه چهارم کامپوزیت Brilliant و قاعده براکت استیل (S.B.) بود. پس از تنظیم موقعیت براکت روی دندان با تابش نور 20 ثانیه از اکلوزال و 20 ثانیه از جینجیوال، کامپوزیت سخت شد. سپس استحکام برشی پیوند توسط دستگاه Zwick اندازه گیری شد. ابتدا آزمون Kolmogrov-Smironov و سپس آزمون آنالیز واریانس 2 عاملی و آزمون Tukey انجام شد.
میانگین استحکام پیوند برشی درگروه های SB، CB، CI، SI به ترتیب برابر با 37/3±71 /9، 40/4±36/7، 21/2±58/5 و 77/5±36/12 مگاپاسکال بود. طبق بررسی آماری، اختلاف بین گروه ها معنی دار بود(001/0P<). اختلاف بین گروه C.B. با S.B. معنی دار بود (001/0P<) ولی بین سایر گروه ها معنی دار نبود.
کامپوزیت های نوری (ایرانی و خارجی)، قابلیت خوبی جهت اتصال براکت های استیل به دندان دارند. استحکام پیوند برشی براکت های سرامیکی کمتر از براکت های استیل بود. در اتصال براکت های سرامیکی به دندان، تنها کامپوزیت ایده آل ماکو نتایج قابل قبولی داشت