مقایسه میزان ریزنشت دندان های با ریشه باز و با استفاده از پلاک Mineral Trioxide Aggregate در یک و دو جلسه

روش معمول استفاده از MTA تامین رطوبت از طریق کن کاغذی مرطوب برای حداقل 4 ساعت می باشد. با توجه به اشاره بعضی مطالعات به کافی بودن رطوبت حاصل از بافت های پری اپیکال برای ست شدن MTA، این مطالعه با هدف مقایسه درمان یک جلسه ای و دوجلسه ای اپکسیفیکاسیون با استفاده از پلاگ MTA انجام گردید.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، تعداد 70 دندان تک کاناله کشیده شده انسان مورد بررسی قرار گرفت. تاج دندا نها و2 میلی متر آپکس آنها قطع شد. پس از آماده سازی کانال ها تا شماره 100 در ناحیه آپیکال، دندان ها به طور تصادفی به دو گروه 25 تایی و دو گروه 10 تایی کنترل مثبت و منفی تقسیم شدند. 3 میلی متر پلاگ MTA در انتهای کانال ها قرار داده شد. در گروه اول کانال ها بلافاصله پر شدند و در گروه دوم قبل از پر کردن یک کن کاغذی مرطوب برای 24 ساعت داخل کانال قرار داده شد. سطح ریشه ها به جز 2 میلی متر آپیکال با دو لایه لاک ناخن پوشانده شدند. تمام دندان ها به ظروفی حاوی محلول محیط کشت(Brain Heart Broth) BHI استریل منتقل شده، محلول حاوی انتروکوک فکالیس 3 روز یک بار به سیستم تزریق گردید. زمان وقوع کدورت در مورد هر نمونه تا 90 روز ثبت گردید. توسط روش Kaplan-Meier احتمال بقای تجمعی در هر گروه تعیین و با کمک آزمون آماری Lag Rank مقایسه بین گروه ها انجام شد.
میانگین زمان بقا در گروه یک جلسه ای (69/25-0) 77/12 روز و در گروه دو جلسه ای (01/7-3/1) 16/4 روز بود. منحنی بقا در دو گروه از نظر آماری اختلافی نشان نداد.
اپکسیفیکاسیون با استفاده از پلاگ MTA یک جلسه ای می تواند جایگزین پلاگ MTA دوجلسه ای باشد