خودکارآمدی در بیماران تحت همودیالیز و عوامل وابسته به آن

بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی تحت درمان با همودیالیز به منظور سازگاری و پذیرش بیماری مزمن نیازمند ایجاد تغییر در سبک زندگی و خودکارآمدی در زمینه رژیم درمانی هستند. درک فرد از بالا بودن خودکارآمدی سبب افزایش فعالیت های مراقبت از خود و بهبود میزان پیروی از رژیم درمانی می شود. اگرچه خودکارآمدی فرد می تواند نتایج و پیامد بیماری را تحت تاثیر قرار دهد، اما مطالعات محدودی در این زمینه انجام شده است.
پژوهش حاضر با هدف تعیین خودکارآمدی بیماران تحت همودیالیز و عوامل وابسته به آن انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی – همبستگی، 200 بیمار شرکت کردند. ابزار «راهکارهای ارتقاء سلامتی افراد» جهت ارزیابی خودکارآمدی در زمینه رژیم درمانی مورد استفاده قرار گرفت. پایایی ابزار از طریق آزمون مجدد اندازه گیری شد. اطلاعات بیماران مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران از طریق نمونه گیری آسان جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 14 تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها نشان داد که خودکارآمدی با سطح تحصیلات و طول مدت دیالیز و اختلاف وزن بین دو جلسه دیالیز در ارتباط بود. اما ارتباط معنی داری بین خودکارآمدی با سن و جنس مشاهده نشد.
این مطالعه ارتباط معنی داری را بین خودکارآمدی و برخی از مشخصات فردی بیماران نشان داد. بنابراین، لازم است ارزیابی خودکارآمدی بیماران به عنوان یکی از عملکردهای پرستاران در نظر گرفته شود. علاوه بر این پرستاران در موقعیت مناسبی در جهت تاثیر گذار بودن بر خودکارآمدی بیماران قرار داشته و می توانند آنها را تشویق کنند که از راه کارهای مراقبت از خود استفاده نمایند. برای این منظور آنها از طریق آموزش به بیمار می توانند در کاهش تنش و کنترل محرک های عاطفی و جسمی دخالت داشته باشند.