کاربرد نشانگر بیوشیمیایی (پروتئینها) در مطالعه تنوع درون گونه ای در هفده جمعیت از آکروپیرون Agropyron elongatum L

آگروپیرون یکی از گیاهان مقاوم به تنش های حیاتی و غیر حیاتی می باشد، و نقش مهمی در تولید علوفه در مراتع ایران دارد. تنوع ژنتیکی بر اساس نشانگر های مختلف نقش کلیدی در عملیات اصلاح نبات دارد و یکی از مهمترین شاخص ها جهت انتخاب والدین می باشد. در این تحقیق، الگوی پروتئینی17 جمعیت آگروپیرون (Agropyron elongatum L.) برای تعیین تنوع ژنتیکی موجود مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از استخراج پروتئین های ذخیره ای برگ، غلظت پروتئین ها توسط روش برادفورد تعیین گردید. سپس برای تفکیک پروتئین های استخراج شده از روش SDS-PAGE تک بعدی استفاده شد. پس از رنگ آمیزی ژل پلی اکریلامید با نیترات نقره، به منظور تجزیه داده های الکتروفورزی به حضور هر یک از باندها عدد یک و به عدم حضور آنها عدد صفر داده شد. تعداد یازده باند در جمعیت های مطالعه شده مشاهده گردید. بیشترین تعداد باندها مربوط به جمعیت های 5، 6 و 16 و کمترین تعداد مربوط به جمعیت 15 بود. تجزیه خوشه ایبر اساس ضریب تشابه جاکارد انجام شد و جمعیت های مورد بررسی به 3 کلاستر تقسیم شدند. با توجه به ماتریس تشابه بر مبنای ضرایب جاکارد، در برنامه های به نژادی، تلاقی جمعیت 15 با جمعیت 6 و جمعیت 9 با جمعیت 6 قابل توصیه است.