تاثیر سولفات منیزیم در پیشگیری از آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر

یکی از عوارض مهم در اعمال جراحی پیوند عروق کرونر بروز آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی است که با موربیدیتی و مورتالیتی همراه است. از مداخلات دارویی مطرح شده به صورت پروفیلاکتیک، تجویز سولفات منیزیم می باشد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر سولفات منیزیم در پیشگیری از آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر است.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور است که بر روی 162 نفر بیمار کاندید عمل جراحی پیوند عروق کرونر مراجعه کننده به دو بیمارستان گلستان و نفت دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1385 انجام شده است. این بیماران به صورت تصادفی در دو گروه سولفات منیزیم و دارونما قرار گرفتند. در گروه سولفات منیزیم بلافاصله پس از عمل جراحی 2 گرم سولفات منیزیم در 80 میلی لیتر نرمال سالین به بیماران انفوزیون شد. همزمان در گروه دارونما 100 میلی لیتر نرمال سالین داخل وریدی انفوزیون شد. بروز فیبریلاسیون دهلیزی طی 72 ساعت پس از عمل جراحی و سطح سرمی منیزیم در زمان های قبل از عمل، بلافاصله پس از عمل قبل از تجویز سولفات منیزیم و 24 ساعت پس از عمل اندازه گیری شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مجذور کای و تی دانشجویی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بروز فیبریلاسیون دهلیزی در گروه سولفات منیزیم 6 نفر(4/7 درصد) و در گروه دارونما 28 نفر (6/34 درصد) بود که از نظر آماری گروه سولفات منیزیم کاهش معنی داری در بروز فیبریلاسیون دهلیزی داشت(0001/0=p). سطح سرمی منیزیم طی زمان های پیگیری در دو گروه مشابه بوده و اختلاف معنی داری نداشت، اما سطح سرمی منیزیم قبل از عمل جراحی در بیمارانی که مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی شده بودند به طور معنی داری کمتر از سایر بیماران بود(0001/0=p). همچنین سطح سرمی منیزیم در کل بیماران بلافاصله پس از عمل جراحی قبل از تجویز سولفات منیزیم کاهش معنی داری در مقایسه با سطح اولیه داشت(0001/0p<).
نتایج نشان داد که افزودن سولفات منیزیم منجر به کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر می شود که در نهایت می تواند منجر به کاهش موربیدیتی در این دسته از بیماران گردد