مطالعه رفتاری اثرات پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان بر بهبود اخلالات حرکتی در مدل حیوانی بیماری هانتینگتون

بیماری هانتینگتون نوعی اختلال نورودژنراتیو ارثی است که با تحلیل نورونی گسترده در نئواستریاتوم و نئوکورتکس همراه است و با پیشرفت بیماری، اثرات کلنیکی ناتوان کننده ای بر فعالیت های حرکتی، شناختی و فیزیولوژیکی بدن بر جا گذاشته و در نهایت منتهی به مرگ می شود. در حال حاضر هیچ روش درمانی که بتواند اختلال حرکتی بیماری هانتینگتون را به طور مؤثری برطرف نماید، در دسترس نیست. در سال های اخیر، کاشت سلولی به عنوان یک روش درمانی بالقوه برای برخی از بیماری های نورودژنراتیو مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله، اثرات پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان را در مدل حیوانی بیماری هانتینگتون مورد بررسی قرار داده است.
پس از ایجاد ضایعه یک طرفه در استریاتوم رت توسط کوئینولینیک اسید، سلول های بنیادی مزانشیمی که از مغز استخوان رت های 6-4 هفته ای نژاد ویستار جداسازی و خالص سازی شده بودند، به استریاتوم ضایعه دیده پیوند زده شدند. توانایی پیوند سلولی برای بهبودی اختلالات حرکتی توسط تست چرخش القایی با آپومورفین و تست سیلندر طی 8 هفته پس از پیوند سلولی بررسی شد. در بررسی های بافت شناسی حجم استریاتوم و درصد آتروفی محاسبه گردید.
نتایج به دست آمده نشان می دهند که کاشت سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان، به شکل معنی داری (0001/0< p) موجب بهبودی اختلالات حرکتی و جلوگیری از آتروفی استریاتوم می شود.
بر اساس نتایج حاصله از این تحقیق، سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی بالغ مغز استخوان می تواند نویدی برای درمان بیماری های نورودژنراتیو به ویژه هانتینگتون محسوب شود.