نقش فلز در اعتقادات مردم عهد باستان

در مقاله حاضر به بررسی آثار فلزکاری دوره پیش از تاریخ از هزاره هشتم قبل از میلاد تا اواخر هزاره اول قبل از میلاد پرداخته شده و تمدن هایی چون عیلام، سیلک، ماد، هخامنشی و ساسانی و مناطق شوش، لرستان، هگمتانه و پاسارگاد مورد بررسی قرار گرفته است.
در پی یافتن اکسیر جاودانگی نظر کیمیاگران به فلزات جلب می شود. آنان جهان و بدن انسان را متشکل از مواد یا اجزای اصلی یکسان که همان عنصر فلز باشد، می دانند. در دوره باستان عنصر فلز رابطه بسیار عمیقی با روح و جسم هنرمند داشته و بسیاری از اعتقادات مذهبی و اجتماعی آن دوره با این عنصر عجین گشته است. نام عناصر فلزی کشف شده، توسط حکمای علم نجوم و فلسفه بر روی سیارات آسمانی گذاشته شد.
عناصری چون مفرغ و آهن از قداست خاصی نزد شوشی ها برخوردار بوده است، همانگونه که طلا و نقره نزد هخامنشیان و ساسانیان ارج و قرب داشته است. پیدایش کوره های تخصصی ذوب مس و آهن در دوره قبل از تاریخ در ایران از پیشرفت ایرانیان در این هنر خبر می دهد.