ارزیابی دو روش TRAP و FRAP جهت تعیین پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم موش صحرایی

با توجه به اینکه مواد آنتی اکسیدان موجود در سرم یا پلاسما متعدد بوده و همچنین میانکنش های بین هر آنتی اکسیدان و شناساگر مربوطه متفاوت می باشد، لذا روش های مختلفی برای تعیین پتانسیل آنتی اکسیدانی تام، بوجود آمده است. در این تحقیق، دو روش TRAP و FRAP جهت اندازه گیری پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم موش، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت.
جهت تهیه نمونه خون، تعداد 10 موش صحرایی (جنس نر، نژاد ویستار) با میانگین وزنی 5 ± 190 گرم و سن 8 هفته به طور تصادفی انتخاب گردیدند. برای اندازه گیری پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم موش از روش TRAP، میزان کاهش جذب ماده فلورسانت R -فیکواریترین در حضور رادیکال AAPH و سرم خون بوسیله اسپکتروفلوریمتر اندازه گیری شد. در روش FRAP، افزایش جذب کمپلکس -TPTZ کلریدآهن (III) توسط آنتی اکسیدان موجود در سرم در طول موج 593 نانومتر بوسیله اسپکتروفتومتر اندازه گیری گردید. نتایج بدست آمده از هر دو روش با استفاده از استاندارد Trolox به واحد m mol Trolox equivalent/L تبدیل گردید.
نتایج این بررسی نشان داد که زمان نمونه گیری تاثیری بر میزان پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم موش ها ندارد. همچنین مقایسه نتایج بدست آمده از دو روش TRAP و FRAP نشان داد که مقدار پتانسیل آنتی اکسیدانی تام بدست آمده از روش TRAP تقریبا 3 مرتبه از روش FRAP بالاتر است. بیشترین درصد پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم بدست آمده از روش TRAP مربوط به آلبومین (33/30%) و در روش FRAP مربوط به آنتی اکسیدان اسید اوریک (13/57%) بود. علاوه بر این، میزان سهم آنتی اکسیدان β-کاروتن در روش TRAP برابر با 22/7% درحالیکه در روش FRAP برابر با صفر درصد بود.
پتانسیل آنتی اکسیدانی یک ماده آنتی اکسیدان برعلیه رادیکالهای آزاد، ضرورتا با توانایی آن ماده در احیاء آهن فریک به آهن فروس برابر نمی باشد.