انقلاب اسلامی و نظریه پردازی در روابط بین الملل

در بررسی نظریه های روابط بین الملل همواره این پرسش اساسی مطرح بوده است که یک نظریه کارامد، چه ویژگی هایی باید داشته باشد و با داشتن چه قابلیتهایی می تواند ما را به واقعیتها و فرایندهای بین المللی رهنمون سازد؟ تاکنون جدالهای فکری و مناظرات مفهومی متعددی در این زمینه صورت گرفته که هر یک بر جنبه های خاصی تاکید داشته اند. اما آنچه در نوشته حاضر بررسی می شود معطوف به آموزه های انقلاب اسلامی ایران و امکان به کارگیری آن آموزه ها در نظریه پردازی در روابط بین الملل است؛ زیرا رویکرد انقلاب اسلامی به روابط بین الملل، مبتنی بر تغییر و تحول و لحاظ کردن جنبه های کیفی و فرهنگی به همراه عناصر مادی تعاملات بین المللی است؛ لذا اگر در نظریه پردازی در روابط بین الملل در پی ارائه فهمی رسا و نزدیک به واقعیتها هستیم، باید همه رویکردها را لحاظ کنیم؛ چرا که آموزه های انقلاب اسلامی افق دیگری را نسبت به روابط بین الملل می گشایند. در این راستا، کارگزاران روابط بین الملل، تحول و دگرگونی نظام بین الملل و ایده جامعه جهانی مورد مطالعه قرار می گیرد.