عفونتهای قارچی در مبتلایان به اتومایکوزیس (بابل، 79 - 1370)

عفونت قارچی گوش خارجی بیماری مزمن و شایعی می باشد که کمتر مورد توجه قرار گرفته و در صورت عدم درمان منجر به عوارض ناخواسته می گردد. این مطالعه به منظور بررسی انواع عفونت قارچی گوش در شهرستان بابل طی سال های 79-1370 انجام شده است.
این مطالعه بر روی کلیه بیماران در سنین مختلف با تشخیص عفونت گوش خارجی صورت گرفت. نمونه برداری از محتویات توسط اتوسکوپ انجام و به آزمایشگاه تخصصی قارچ شناسی ارسال گردید. با رعایت شرایط استریل آزمایشات مستقیم و کشت بر روی نمونه ارسالی انجام و کلنی قارچهای مورد نظر جدا و شناسایی شدند.
قارچهای شناسایی شده از 305 بیمار (216 نفر زن و 89 نفر مرد) همگی از قارچهای ساپروفیتی موجود در هوا بوده که بیشترین قارچ های شایع در منطقه (54.8%) از جنس آسپرژیلوسها و درصد بالایی (59.9%) از نوع آسپرژیلوس نیجر به خصوص در زنها بوده است. دیگر قارچهای جدا شده از درصد پایینی برخوردار بودند.
باتوجه به شیوع بالای اتومایکوزدر جامعه مورد مطالعه که نشان دهنده وفور عفونت قارچی است توصیه می گردد که در موارد عفونت گوش خارجی به دنبال عدم موفقیت در درمان اولیه یا بهبودی ناکامل، عفونت قارچی گوش مدنظر قرار گیرد. در نظر داشت. این بررسی نشان دهنده شیوع بالای عفونت قارچی گوش خارجی در منطقه است