تعیین فراوانی و فاکتورهای خطر هیپوترمی در 24 ساعت اول زندگی در نوزادان متولد شده در بیمارستان امام خمینی اهواز

هیپوترمی نوزادی یکی از مشکلات پزشکی شایع در کشورهای در حال توسعه است. این عارضه یک اختلال قابل توجه دوره پری ناتال بوده که می تواند با افزایش مرگ و میر نوزادان همراه باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی هیپوترمی نوزادی و فاکتورهای خطر در ارتباط با آن بود.
این مطالعه مقطعی - توصیفی طی یک دوره 12 ماهه از فروردین تا اسفند 1382 روی 1871 نوزاد در بیمارستان امام خمینی (ره) شهر اهواز انجام شد. در این پژوهش درجه حرارت زیر بغل در ساعت های مختلف اولین 24 ساعت زندگی به طور تصادفی ثبت شد. در این مطالعه ارتباط وزن تولد، جنس، روش زایمان، تغذیه با شیر مادر در ساعت اول تولد، استحمام نوزاد، فصل و درجه حرارت اتاق با فراوانی هیپوترمی مورد بررسی قرار گرفت.
این مطالعه نشان داد که 48/7 درصد نوزادان هیپوترم بودند. استرس سرما در 8/72 و هیپوترمی متوسط در 2/27 درصد آنها دیده شد. هیپوترمی شدید در هیچ یک از از نوزادان دیده نشد. بیشترین فراوانی هیپوترمی در ساعات 20-15 بعد از تولد بود فراوانی هیپوترمی در نوزادان کم وزن 7/25 درصد بود. تغذیه با شیر مادر در 7/65 درصد نوزادان در اولین ساعت تولد انجام شد که 9/37 درصد نوزادان هیپوترم به این گروه تعلق داشت. نحوه زایمان، جنسیت، فصل تولد به، حمام شدن تاثیری بر فراوانی هیپوترمی نداشت. فراوانی هیپوترمی نوزادی در زمستان و تابستان تفاوت نداشت. وزن کم موقع تولد و تغذیه بعد از اولین ساعت تولد با هیپوترمی نوزادی ارتباط معناداری داشت.
هیپوترمی نوزادی می تواند ناشی از نداشتن آگاهی و حساسیت پرسنل به این مشکل، برقرار نکردن زنجیره گرمایی کافی و تاخیر در تغذیه با شیر مادر باشد.