مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی دانه انگور بر شناخت موش های سفید کوچک پیر و جوان

در این مطالعه، اثر تجویز خوراکی دوزهای مختلف عصاره هیدروالکلی دانه انگور بر حافظه موشهای کوچک آزمایشگاهی جوان و پیر در دستگاه اجتنابی غیر فعال مورد تحقیق قرار گرفت.
تعداد 80 سر موش کوچک ازمایشگاهی جوان (40 سر 4-3 ماهه) و پیر (40 سر 15 ماهه) نژاد N-MRI بطور تصادفی به 8 گروه 10 تایی تقسیم شدند. سه گروه جوان و سه گروه پیر هر کدام به ترتیب برای مدت 30 روز و هر روز یکبار مقادیر 100، 200 و 400 mg/10ml/kg عصاره هیدروالکلی دانه انگور) و دو گروه دیگر پیر و جوان هرکدام به مدت 30 روز و روزی یکبار مقدار 10میلی لیتر در کیلوگرم آب مقطر دریافت نمودند. در هرگروه یک روز بعد از آخرین تجویز حیوانات با دستگاه آموزش اجتنابی غیر فعال آشنا شدند. روز دوم زمان تاخیر قدم گذاری حیوانات بدون اعمال شوک الکتریکی اندازه گیری شد. روز سوم زمان تاخیر قدم گذاری اندازهگیری شد و بلافاصله پس از قدم گذاری روی کف جعبه آموزش به کف پای حیوانات شوک الکتریکی اعمال گردید. روز چهارم زمان تاخیر قدم گذاری حیوانات به کف سیمی جعبه آموزش بدون دریافت شوک به عنوان آزمون حافظه اندازه گیری شد.
میانگین زمان تاخیر قدم گذاری حیوانات هر گروه در روز چهارم در مقایسه با روز دوم همان گروه، در تمامی گروه های جوان و پیر به صورت معناداری طولانی تر شد (05/0 P<). میانگین زمان تاخیر قدم گذاری در آزمون حافظه (روز چهارم) سه گروه جوان دریافت کننده دوزهای مختلف عصاره نسبت به گروه کنترل جوان اختلاف معناداری نداشت. در حالیکه در سه گروه پیر دریافت کننده همان دوزهای عصاره نسبت به گروه کنترل پیر اختلاف معناداری داشت(05/0 P<).
در گروه های پیر به علت تولید افزایشی مواد اکسیدانی در مغز با افزایش سن، تجویز عصاره دانه انگور توانسته است این مواد راخنثا و حذف نموده و از مرگ سلولی جلوگیری و موجب بهبود حافظه آنها گردد، ولی در گروه های جوان احتمالا به دلیل مقدار کم مواد اکسیدانی تولید شده، اثر قابل ملاحظه ای نداشت.