استفاده از مطالعات هیدروژئوشیمی برای تشخیص نفوذ آب شور در چاه های آب (مطالعه موردی: شهر ساری)

براساس مطالعات ژئوفیزیکی، آبخوان شهر ساری شبیه کاسه ای است که بیشترین ضخامت آن در شمال شرق شهر واقع شده است. مقادیر کم مقاومت الکتریکی (1 اهم متر) در زیر آبخوان و مشخص نبودن سنگ کف احتمال وجود لایه آب شور را در زیر آبخوان افزایش می دهد. به منظور بررسی هیدروژئوشیمی آبخوان شهر ساری از اطلاعات مربوط به دو دوره نمونه برداری در پاییز 1383 و بهار 1384 استفاده شده است. براساس نمودار پایپر، وجود سه نوع رخساره هیدروژئوشیمی آب شیرین، ترکیبی و شور در آب زیرزمینی محدوه مورد مطالعه به اثبات رسیده است. وجود رخساره شور با ترکیبی نزدیک به آب دریا، همچنین افزایش نسبتا سریع کل مواد جامد محلول در چاه های 6 و 7 و نزدیک شدن آنها به انتهای سیکل تکاملی هیدروژئوشیمیایی در نمودار دیورف احتمال اختلاط آب زیرزمینی را با آب شور در برخی چاه ها افزایش می دهد. باتوجه به نمودارهای ستونی، افزایش نسبتا زیادی در میزان یون های کلر و سدیم چاه های 6 و 7 ساری دیده می شود. به منظور تکمیل مطالعات هیدروژئوشیمی از دو روش نمودارهای ترکیبی و رول برای اثبات نفوذ آب شور در آبخوان مورد مطالعه استفاده شده است. نمودارهای ترکیبی رسم شده بین یون های اصلی، نشان از یک روند خطی واضحی بین سدیم و کلر دارد. این موضوع بیانگر آن است که اختلاط بین آب شور و شیرین با نسبت های مختلف صورت گرفته است. براساس روش رول بیشترین مقدار نسبت یون کلرید به مجموع یون های بیکربنات و کربنات مربوط به چاه های 6 و 7 بوده و کمترین مقدار آن مربوط به چاه های 3 و4 تنگه لته (جنوب شهر ساری) است. این روش نیز بیانگر نفوذ آب شور حاوی کلر در چاه های 6 و7 شهر ساری است.