اثر فرم فیزیکی خوراک بر برخی پارامترهای رشد و متابولیت های خونی گوساله های شیری

به منظور بررسی اثر فرم فیزیکی خوراک شروع کننده گوساله های شیری بر عملکرد و متابولیت های خونی، 18 راس گوساله ماده براون سوئیس با وزن (2/1±5/39 کیلوگرم) پس از تولد، به طور تصادفی انتخاب شده و تیمارهای خوراکی زیر به آنها اختصاص داده شد: خوراک شروع کننده به صورت آسیاب شده (شاهد)، خوراک شروع کننده به صورت حبه، خوراک شروع کننده به صورت حبه مخلوط که تمام جو و نیمی از ذرت آن خیسانده و غلتک خورده بود. جیره ها از لحاظ پروتئین خام یکسان بودند. افزایش وزن در بین تیمارها اختلاف معنی داری داشت (05/0P<) و در تیمار شاهد (16/45 کیلوگرم) کمتر از تیمار حبه (25/53 کیلوگرم) و تیمار حبه مخلوط (08/54 کیلوگرم) بود. میزان مصرف خوراک بدون در نظر گرفتن زمان در تیمار شاهد (14/68 کیلوگرم) کمتر از تیمار حبه (03/80 کیلوگرم) و تیمار حبه مخلوط (69/85 کیلوگرم) بود و ضریب تبدیل غذایی (به طور میانگین 2) در تیمارها اختلاف معنی داری نداشت. قابلیت هضم پروتئین خام و ماده آلی در تیمار شاهد کمتر از تیمارهای دیگر بود (05/0P<) ولی بین تیمار حبه و حبه مخلوط اختلاف معنی داری وجود نداشت. قابلیت هضم ماده خشک در تیمار شاهد کمتر از تیمار حبه مخلوط بود، اما بین تیمار حبه و تیمار شاهد اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0P<). غلظت گلوکز خون تحت تاثیر تیمارها اختلاف معنی داری نداشت؛ ولی غلظت نیتروژن اوره ای خون در تیمار شاهد از تیمارهای دیگر بیشتر بود (05/0P<). به طورکلی، یافته های این آزمایش نشان داد که خوراک شروع کننده به فرم حبه و حبه مخلوط می تواند موجب بهبود افزایش وزن در گوساله های شیری گردد.