کشت بافت ملج: اثر محیط کشت، نوع ریزنمونه و زمان برداشت آنها

گونه ملج (Ulmus glabra Hudson) در چند دهه اخیر بر اثر شیوع بیماری مرگ نارون دچار آسیب شدیدی شده است. در این تحقیق از گره، برگ و جوانه ملج به منظور تهیه ریز نمونه جهت کشت بافت استفاده شد. درصد زنده مانی ریزنمونه ها با استفاده از ضد عفونی کننده هایی مانند هیپوکلریت سدیم و کلرور جیوه تعیین گردید. نتایج آزمون های سترون سازی نشان داد که بافت جوانه مناسب ترین اندام برای کشت می باشد. اختلاف میزان درصد زنده مانی جوانه های آخر پاییز تحت تاثیر هیپوکلریت سدیم 2 درصد و کلرور جیوه 1/0 درصد معنی دار نبود، اما این آزمون روی جوانه های برداشت شده در آخر زمستان اختلاف معنی داری نشان داد. شاخه زایی جوانه ها در محیط کشت DKW حاوی TDZ به همراه IBA و یاBAP به همراه IBA انجام گرفت. کالوس زایی گره های شاخساره در محیط های کشت MS و یا DKW حاوی یکی از سیتوکینین های TDZ و BAP به همراه NAA نیز مورد آزمون قرار گرفت. غلظت 44/0 میلی گرم در لیتر TDZ و 3 میلی گرم در لیتر BAP در کالوس زایی موثرتر بود. واکشت کالوس طی 5 مرحله در 5 ماه انجام شد. نتایج نشان داد بهترین محیط کشت جهت باززایی گیاه از کالوس، محیط DKW حاوی 022/0 میلی گرم در لیتر TDZ به همراه 05/0 میلی گرم در لیتر NAA بود.