آیا تابش لیزر کم توان قادر است عملکرد جزایر جداسازی شده را پیش از پیوند بهبود بخشد؟

پیوند جزایر پانکراس یکی از درمان های بالقوه دیابت می باشد که با پیشرفتهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر تکنیکهای جداسازی جزایر منجر به کاهش در تعداد و فعالیت نهایی آنها می شود و به این ترتیب جهت انجام یک پیوند موفق، حداقل دو دهنده پانکراس مورد نیاز می باشد. برای غلبه بر چنین مشکلی عوامل مختلف و پروتکل های اضافه شده متعددی باید در طی مراحل جداسازی جزایر مورد بررسی قرار گیرند. تابش لیزر کم توان (LLLI) در حال حاضر در درمان بسیاری از وضعیت های مختلف پزشکی بکار گرفته می شود. مطالعات زیادی اثر تابش این نوع لیزر را در پرولیفراسیون سلول های گوناگون ثابت نموده اند، همچنین اثر لیزر کم توان بر سلولهای مترشحه نیز مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده شده است که می تواند منجر به تحریک ترشح محصولات سلولی گردد. آثار گزارش شده در نتیجه تابش لیزر کم توان بر سلولهای مختلف با افزایش یافتن غلظت درون سلولی ATP و یون کلسیم در درون این سلولها توضیح داده می شود.
بر اساس این یافته ها می توان چنین تئوری ای را مطرح کرد که تابش لیزر کم توان در حین مراحل جداسازی جزایر و آماده سازی آنها برای پیوند، می تواند در افزایش فعالیت و حیات پذیری آنها و در نتیجه موفقیت بیشتر پیوند سودمند باشد.