میزان و انواع سوء رفتار خانگی با سالمندان مراجعه کننده به پارکهای شهر تهران

سوءرفتار با سالمندان یا سالمند آزاری، از جمله پیامدهای افزایش تعداد سالمندان در خانواده ها و جوامع امروزی به شمار می رود که میزان بروز آن در دو دهه اخیر به سرعت افزایش یافته است. در کشور ایران همانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه، گزارشی در این رابطه موجود نمی باشد.
هدف کلی این مطالعه تعیین میزان و انواع سوءرفتار خانگی با سالمندان مراجعه کننده به پارکهای شهر تهران در سال 1387 می باشد.
پژوهش توصیفی حاضر با تعداد 400 نفر از سالمندان زن و مرد 60 ساله و بیشتر مراجعه کننده به پارکهای منتخب، از طریق نمونه گیری چند مرحله ای انجام شد. پژوهشگر پس از مراجعه به پارکها و انتخاب سالمندان واجد شرایط شرکت در مطالعه، پرسشنامه را از طریق مصاحبه چهره به چهره با سالمندان تکمیل نمود. اعتبار پرسشنامه پژوهشگر ساخته، به روش تعیین شاخص اعتبار محتوا و صوری و پایایی آن به روش همسانی درونی و آزمون مجدد سنجیده شد.
یافته های پژوهش نشان دادند که 8/87 درصد از نمونه های پژوهش تجربه حداقل یک نوع از سوءرفتار و 9/24 درصد از نمونه ها تجربه همزمان هر چهار نوع سوءرفتار را داشتند. 8/84 درصد از نمونه های پژوهش تجربه سوءرفتار عاطفی، 3/68 درصد تجربه غفلت، 1/40 درصد تجربه سوءرفتار مالی و 2/35 درصد از نمونه ها تجربه سوءرفتار جسمی را عنوان نمودند.
با توجه به میزان بسیار بالای سوءرفتار با سالمندان، شفاف سازی این پدیده از جنبه های مختلف از اولویتهای اساسی به شمار می رود که تنها به واسطه رویکردی چند تخصصی در جامعه امکان پذیر بوده و از این رو مشارکت و همکاری همه جانبه تمام افراد جامعه را می طلبد.