عوامل موثر بر بقای اطفال مبتلا به لوسمی حاد لنفوبلاستیک، مراجعه کننده به بیمارستان شهیدصدوقی یزد

لوسمی حاد شایع ترین سرطان اطفال بوده و تقریبا 30% بدخیمی های اطفال را شامل می شود. درمان براساس عوامل پروگنوستیک سبب بهبود بقا در 20 سال اخیر شده است و چون عوامل پروگنوستیک در جوامع مختلف متفاوت می باشند لذا به بررسی عوامل پروگنوستیک و تاثیر پیشگویی کننده آنها پیامد بیماران در استان یزد پرداختیم.
این مطالعه تحلیلی از نوع Follow-Up بوده و به روش گزارش موارد (Case Series)انجام گردید. جامعه مورد مطالعه 56 بیمار لوسمیک (14-0 سال) مراجعه کننده به بیمارستان شهید صدوقی یزد(سال 85- 1380) بودند که در آنها علایم بالینی(سن، جنس، وجود لنفادنوپاتی، اسپلنو مگالی، هپاتومگالی) و آزمایشگاهی (CBC، LDH فلوسیتومتری) بررسی شد. از تکنیک آماریChi-square وCox Proportional Hazard جهت یافتن فاکتورهای پیشگویی کننده پیامد بیماری (عود ومرگ) استفاده شد. به گونه ای که کلیه عوامل پروگنوستیک را تحت آنالیز یک متغیره و چند متغیره قرار داریم.
درمورد پدیده عود در 12 مورد(4/21%) که فقط، 50000WBC≥ در آن فاکتور پیشگویی کننده بود. در مورد پدیده مرگ، 7 مورد(5/12%) اتفاق افتاد که 50000 WBC≥ Analysis دارای قدرت پیش گویی کنندگی بود(11/75-23/2-CI)95%،(77/21:HR، 008/0=P).
با توجه به اینکه پاسخ به درمان در این مرکزدر حد کشورهای اروپایی بوده است و توانسته است با شیمی درمانی قوی نقش عوامل پروگنوستیک را کمرنگ کند، ولی همچنان شمارش گلبولهای سفید فاکتور موثری است به طوریکه بیماران با 50000WBC≥، 22 مرتبه احتمال مرگشان بیشتر از بقیه است لذا باید این بیماران در گروه High Risk قرار گیرند