ملاحظات اخلاقی و اجتماعی در تکنولوژی پیوند عضو از حیوان به انسان (xenotransplantation)

در پاسخ به افزایش نیاز به ارگان یا بافت، که متاسفانه به دلیل کمبود آن بسیاری از بیماران در زمان انتظار برای دریافت پیوند جان خود را از دست می دهند، محققان برای یافتن درمانی جایگزین هم چون پیوند عضو از حیوان به انسان به مطالعه پرداخته اند.
اصطلاح Xenotransplantation (پیوند عضو از حیوان به انسان) واژه ای با ریشه ی یونانی است که به انتقال ارگان یا سلول از یک گونه به گونه ای دیگر اطلاق می شود. در این بررسی، این اصطلاح در معنای روندی به کار می رود که طی آن ارگان یا سلول از حیوان به بدن انسان بیمار پیوند زده می شود یا انتقال می یابد. بدیهی است این تکنولوژی نوین بشری در حیطه ی پزشکی، آثار و عوارض مختلف اخلاقی و اجتماعی را به همراه خواهد داشت و دلایلی آن را تایید یا مردود می نماید.
پاره ای از دلایلی که برای به کار بردن این راه حل ارائه شده، عبارتند از: کمبود ارگان های پیوندی، امکان فراهم کردن بی حد ارگان های حیوانی، امکان کمک به بیماران مبتلا به هموفیل، دیابت، پارکینسون، آلزایمر و.... علی رغم مزایای ارائه شده، این موضوع به صورت یک معمای اخلاقی مطرح می شود و نکاتی چند باید مورد بررسی قرار گیرند (به عنوان مثال: پذیرش بیمار، سلامت اجتماعی، مسائل مذهبی، جنبه های اخلاقی، کیفیت زندگی، حقوق حیوانات و...). با این وجود مشکل رد پیوند به صورت hyperacute و امکان ریسک انتقال میکروارگانیسم ها از حیوان به انسان به صورت قابل توجهی آزمودن کلینیکی این روش درمانی را محدود کرده است.
در این مطالعه، مروری اجمالی بر این مساله از دیدگاه اخلاقی و اجتماعی انجام شده و دیدگاه کارشناسان فقهی و مراجع اسلام در مورد این روش درمانی مطرح گردیده است.