بررسی استفاده از دارونما در مراقبت های بالینی پرستاران دانشگاه علوم پزشکی اراک

استفاده از دارونما در بعضی از موارد مؤثر است، اما مشکلات اخلاقی مهمی را نیز به دنبال دارد. در رابطه با استفاده از دارونما توسط پرستاران اطلاعات کافی به خصوص در ایران وجود ندارد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و علل استفاده از دارونما توسط پرستاران و هم چنین آگاهی و عملکردشان در رابطه با تجویز دارونماست.
این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی مقطعی است. جامعه ی آماری آن 200 پرستار شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اراک بود که به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات یک پرسشنامه ی دو قسمتی بود که در قسمت اول اطلاعات دموگرافیگ و در قسمت دوم سؤالاتی در رابطه با میزان، علل، آگاهی و عملکرد پرستاران در رابطه با استفاده از دارونما در مراقبت های بالینی مطرح شده بود.
فقط 10 پرستار (5 درصد) معتقد بودند که تحت هیچ شرایطی نباید به بیمار دارونما تجویز شود. 65 درصد پرستاران (130 نفر) حداقل یک بار از دارونما استفاده کرده بودند و در تمامی موارد به بیمار بیان شده بود که داروی واقعی دریافت کرده است. اکثریت این پرستاران (66/66 درصد) بیان کردند که به طور متوسط اغلب یک بار در ماه از دارونما استفاده می کنند. شایع ترین علت استفاده از دارونما، تشخیص بی مورد بودن تقاضای بیمار برای دارو (100 مورد) بود. شایع ترین علامتی (90 مورد) که با دارونما درمان شده بود، درد بود. 3/42 درصد از پرستاران (130/55) بیان کردند که دارونما در بعضی از موارد مؤثر بوده است.
اکثر پرستاران از دارونما در مراقبت های بالینی استفاده کرده بودند و احتمالا ادامه خواهند داد. باید نقش درمانی دارونما، مکانیسم و ملاحظات اخلاقی آن به پرستاران آموزش داده شود و مورد بحث قرار گیرد.