آسیب شناسی ضایعات دهانی در اهواز طی سال های 82-1373

تشخیص ضایعات دهانی ممکن است، بسیار مشکل تر از ضایعات پوستی باشد، زیرا احتمال دیده شدن ضایعات دهانی کمتر بوده و از طرفی تفاوت رنگ چندانی با مخاط اطراف خود ایجاد نمی کند. انجام یک تشخیص صحیح ضروری است، چرا که درمان هریک از موارد ممکن است، با یکدیگر فرق داشته باشند و نیز پیش آگهی آنها با یکدیگر به میزان زیادی متفاوت می باشد. هدف از این مطالعه تعیین آسیب شناسی انواع ضایعات دهانی در مراجعه کنندگان به بخش آسیب شناسی بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز در طی سال های 1373 تا پایان 1383 بود.
این مطالعه توصیفی مقطعی گذشته نگر روی 558 نمونه آسیب شناسی انواع ضایعات دهانی مراجعه کنندگان به بخش آسیب شناسی بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز در طی سال های 1373 تا پایان سال 1383 انجام گرفت.
شیوع ضایعات در زنان بیشتر از مردان بود. اغلب ضایعات خوش خیم بودند و بیشترین رده سنی درگیر 30-20 ساله بودند. در حالی که کمترین تعداد نمونه مربوط به سن کمتر از 10 سال بود. بیشترین محل بروز ضایعه در لب تحتانی و کمترین محل بروز در گوشه دهان بود. شایع ترین تومور بدخیم اسکواموسل کارسینوما و نادرترین نوع بدخیمی ملانوم بدخیم بود که همه بر روی لب تحتانی بودند.
این مطالعه نشان داد که ضایعات خوش خیم مخاط دهان در زنان بیشتر از مردان است. فراوانی درگیری لب تحتانی با سایر مطالعات مشابهت داشت. اسکواموسل کارسینوما (SCC) همانند نتایج سایر مطالعات، شایع ترین تومور بدخیم بود.