کیفیت زندگی در زنان سالمند عضو کانون روزانه جهاندیدگان شهر شیراز 1386

پیر شدن یک تجربه شخصی و اجتماعی است.این تجربیات می تواند برای عده ای خوشحال کننده و برای عده ای دیگر غم انگیز و ملالت بار باشد. جهت تصمیم گیری و برنامه ریزی مشکلات این گروه، درنتیجه بهبود کیفیت زندگی سالمندان باید شناخت دقیقی از مشکلات آنها داشته باشیم.
این مطالعه به روش مقطعی و توصیفی – تحلیلی در کانون جهاندیدگان شهر شیراز در سال 1386 انجام شده است. جامعه مورد پژوهش در این تحقیق 400 زن سالمند 79 – 60 سال بود که از این تعداد 232 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی لیپاد با دو بخش کیفیت زندگی اصلی و کیفیت زندگی تسهیل کننده استفاده شد. داده ها با آزمونهای آنالیز واریانس یک طرفه، تی تست و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار بین میانگین کیفیت زندگی (در هر دو بخش و در کل) با وضعیت تاهل می باشد(p<0/05) به طوری که کیفیت زندگی زنان سالمند در کل در افراد ازدواج نکرده از وضعیت بهتری نسبت به سایرین برخوردار بود و کیفیت زندگی در سالمندان متارکه کرده یا طلاق گرفته و بیوه از کمترین سطح برخوردار بود. بین هر دو بخش کیفیت زندگی همچنین کیفیت زندگی درکل با سطح تحصیلات رابطه وجود داشت هرچند تنها در بخش کیفیت زندگی اصلی رابطه معنی داری مشاهده گردید p= 0/047)). بین کیفیت زندگی (کیفیت زندگی اصلی و در کل) با سن زنان سالمند رابطه معنی داری یافت شد(p<0/05) به طوری که با افزایش سن میانگین کیفیت زندگی کاهش می یافت. همچنین بین کیفیت زندگی (هر دو بخش کیفیت زندگی و در کل) با میزان درآمد زنان سالمند رابطه معنی داری و مسقیم یافت شد(p<0/05). بین میانگین کیفیت زندگی (در هر دو بعد و در کل) وابتلائ به بیماری های مزمن نیز تفاوت معنی داری مشاهده گردید (p<0/05).
یافته های حاصل از این پژوهش بیانگر تاثیر برخی فاکتورها مانند بیماری ها، سطح تحصیلات وضعیت تاهل، سن، درآمد و شغل بر کیفیت زندگی زنان سالمند می باشد بنابراین استراتژی ها باید در جهت متغیرهای مذکور برای طراحی و حل مشکلات فعلی و آینده سالمندان هدایت گردد.