عملکرد روانی گفتار در بیماران مبتلا به اسکلروز متعدد

اسکلروز متعدد (multiple sclerosis (MS))، یکی از بیماری های دستگاه عصبی مرکزی(CNS) می باشد، که به ندرت با ناهنجاری های سیستم عصبی محیطی همراه می شود. یکی از مشکلات این افراد نقص در جنبه روانی گفتار (verbal fluency) است، که ارزیابی آن جهت تجزیه و تحلیل توانایی تولید محتوای زبان بیمار (produce language content) ضرورت دارد. بررسی های جدید نشان می دهد که افراد مبتلا به اسکلروز متعدد با یک الگوی مشابه، نقایص چشمگیری در آزمون روانی گفتار دارند. هدف از این مطالعه تعیین عملکرد روانی گفتار بیماران فارسی زبان مبتلا به اسکلروز متعدد از نوع عود و بهبود (RRMS) و مقایسه آن با عملکرد افراد سالم می باشد.
در این مطالعه، عملکرد روانی گفتار 30 بیمار فارسی زبان مبتلا به RRMS با 30 فرد سالم که از نظر سن، جنس، و میزان تحصیلات با بیماران جور شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. امتیازهای بدست آمده، با استفاده از آزمون تی مستقل (Independent T-Test) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از بیماران مورد مطالعه، 24 نفر (80% زن و 6 نفر (20%) مرد بودند، که دارای میانگین سنی 35/31 سال بودند. همانند مطالعات پیشین، بیماران مبتلا به RRMS، واژگان صحیح کمتری را نسبت به افراد گروه شاهد تولید کردند.
نقص روانی گفتار در بیماری اسکلروز متعدد از الگوی خاصی پیروی می کند، که مربوط به نقص آشکار توانایی های روانی معنایی و روانی واجی می باشد.