پذیرش کشت توام برنج و ماهی در استان فارس

پذیرش پرورش ماهی با زراعت برنج تصمیمی صرفا فن گرایانه نیست و سازه های گوناگونی بر آن تاثیر دارند که با شناخت سازه ها و ویژگی های موثر می توان به شناسایی پذیرندگان احتمالی و ترویج کشت توام کمک نمود. هدف این تحقیق شناسایی ویژگی های پذیرندگان و نپذیرندگان کشت توام برنج و ماهی در استان فارس بود که با انجام تحقیق پیمایشی و استفاده از پرسشنامه ای که روایی و پایایی آن تائید شد، صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش، کشاورزان شالیکار استان فارس بود که از طریق نمون هگیری تصادفی طبقه بندی شده، دو شهرستان ممسنی و شیراز انتخاب و کشاورزان پذیرنده و نپذیرنده کشت توام این دو شهرستان انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد، مهمترین تفاوت پذیرندگان و نپ ذیرندگان کشت توام، دسترسی به اطلاعات آبزی پروری در بین آنان است که در پذیرندگان به مراتب بیشتر از نپذیرندگان می باشد. از نظر زمان آگاهی از نوآوری کشت توام برنج و ماهی، بین پذیرندگان و نپذیرندگان تفاوتی وجود ندارد. اما تفاوت بین دو گروه، در دانش کسب شده در زمینه آبزی پروری می باشد. پذیرندگان دارای سطح بالاتری از دانش تغذیه، مدیریت و صید ماهی هستند. بنابراین ترویج آبزی پروری و ایجاد دانش مورد نیاز کشاورزان، در نشر آبزی پروری بسیار حائز اهمیت است. یافته های پژوهش حاکی است که تابع ممیزی حاصل از مدل تلفیقی از متغیرهای نشر و ساختارمزرعه می تواند با دقت و مطلوبیتی قابل ملاحظه،کشاورزان پذیرنده کشت توام برنج و ماهی را از نپذیرندگان طبقه بندی نماید. از مجموع متغیرهای اقتصادی، ویژگی های نوآوری و دانشی که وارد مدل شده بودند، متغیره ای دسترسی به منابع اطلاعاتی، دانش در مورد بچه ماهی، مدیریت آبزی پروری، تهیه کرت برای آبزی پروری و دانش مربوط به صید ماهی، مهمترین متغیرهای متمایز کننده پذیرنده و نپذیرنده کشت توام می باشند.